Obducties als kwaliteitsinstrument serieus nemen

Opinie
J.G. van den Tweel
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1999;143:2351-4
Abstract

Zie ook het artikel op bl. 2345.

Hic locus est ubi mortui vivos docent

dit is de plaats waar de doden de levenden onderwijzen

De obductie is van oudsher in de geneeskunde een belangrijk onderzoeks- en opleidingsinstrument geweest voor studenten en artsen. Hiermee konden zij enerzijds ziektebeelden als morfologische entiteiten leren kennen en in hun klinische context plaatsen en anderzijds de uitkomsten van diagnostiek en behandeling toetsen. Hoewel het belang van obducties door weinigen wordt betwist, stuit men in de praktijk op tal van problemen. Voor nabestaanden komt de vraag erom altijd op een ongelegen moment; dit geldt ook voor behandelaars, omdat zij veelal enige schroom ervaren in deze situaties. Dezelfde ambivalentie is om diverse redenen aanwezig bij pathologen. Al vele jaren zien wij dan ook wereldwijd een tendens van dalende obductiepercentages. In de Verenigde Staten is het obductiepercentage in de grote opleidingsziekenhuizen gedaald van 50 in de jaren zestig…

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum, afd. Pathologie, Postbus 85.500, 3508 GA Utrecht.

Contact Prof.dr.J.G.van den Tweel, patholoog (j.vandentweel@lab.azu)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties