Samenvatting
Doel
Om van gerevalideerde Nederlandse militairen die tijdens de missie naar Afghanistan gewond zijn geraakt de verdeling van hun letsels en hun kwaliteit van leven en het functioneren op activiteiten- en participatieniveau in kaart te brengen.
Opzet
Retrospectief, beschrijvend.
Methode
De onderzoekspopulatie betrof alle militaire oorlogsslachtoffers die als gevolg van letsel door krijgshandelingen in Afghanistan een multidisciplinaire revalidatiebehandeling hebben gevolgd. De verdeling en de mate van ernst van hun letsels werden geclassificeerd met de ‘Abbreviated injury scale’ en ‘Injury severity score’. Kwaliteit van leven en functionele beperkingen werden bepaald met een semi-gestructureerd interview, de vragenlijsten EuroQol-5D met toevoeging van de extra dimensie ‘cognitie’ (EQ-6D), de ‘Assessment of life habits’ verkorte versie 3.0 (LIFE-H 3.0) en de ‘Lower extremity functional scale’ (LEFS). Met de ‘Cognitive emotion regulation questionnaire’ (CERQ) werd de copingstijl in kaart gebracht.
Resultaten
In totaal verleenden 48 militairen medewerking. Zij hadden in totaal 248 letsels, waarvan 54% de extremiteiten betrof. Bij 9 slachtoffers werd een beenamputatie verricht; bij 4 van hen was een dubbelzijdige amputatie noodzakelijk. Er waren 31 militairen nog onder behandeling van een specialist ten tijde van het interview. 39 militairen moesten hun carrièreplanning bijstellen. De gemiddelde kwaliteit van leven, gemeten met de EQ-5D, had een indexscore van 0,72 (Nederlandse populatienorm: 0,88). De gemiddelde LEFS-score was 58 (maximale score: 80). Veranderingen in mobiliteit en werk bleken voorspellende factoren voor het functioneren.
Conclusie
De kwaliteit van leven en het functioneren van Nederlandse militairen die tijdens de missie naar Afghanistan door krijgshandelingen letsel opliepen, bleken na gemiddeld 2,3 jaar lager te zijn dan in de normpopulatie. Dit was voor een belangrijk deel te verklaren door de mate van mobiliteit en werk.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties