Mannelijke asielzoekers plegen vaker suïcide

Hulpverleners in asielzoekerscentra moeten beter worden getraind in het herkennen van signalen die wijzen op een dreigende suïcide. Zelfmoord komt 2 maal zo vaak voor onder mannelijke asielzoekers dan onder Nederlandse mannen. De belangrijkste uitlokkende factor: de asielprocedure zelf.

Dat blijkt uit een registratie van alle suïcides en suïcidaal gedrag onder asielzoekers in Nederland over 2002-2007 (BMC Public Health. 2011;11:484). Er zijn grote verschillen tussen mannen en vrouwen en tussen verschillende herkomstregio’s. Vrouwelijke asielzoekers lijken zichzelf juist minder vaak te suïcideren dan Nederlandse, al is het verschil niet significant. Pogingen ondernemen ze net zo vaak als de vrouwen in de Nederlandse controlegroep.

Wat betreft de regionale verschillen worden sommige vooroordelen bevestigd. Zoals dat Afrikaanse mannen geen pogingen ondernemen. Ze doen het echt. Dit geldt met name de mannen uit noordelijk en oostelijk Afrika en de Hoorn van Afrika. Dit is de enige groep waarvoor minder zelfmoordpogingen werden geregistreerd (35,0 per 100.000 persoonsjaren) dan sterfgevallen door suïcide (42,0 per 100.000 persoonsjaren). Ook mannen uit West-, Centraal- en Zuid-Afrika en uit Centraal- en Oost-Europa suïcideren zich vaker dan Nederlanders. Die laatste groep doet ook zeer vaak zelfmoordpogingen met ernstig letsel tot gevolg: 202,4 per 100.000 persoonsjaren, tegen 87,5 onder Nederlandse mannen. Onder mannen uit het Midden-Oosten en zuidwestelijk Azië is het suïciderisico niet verhoogd.

In 80% van de gevallen van suïcidaal gedrag wisten hulpverleners al langer dat er psychische problemen waren. Uitlokkende factoren waren de asielprocedure (30,4%), relatieproblemen (21,2%), en verlies van een familielid (13,1%). Verhanging was de meest voorkomende doodsoorzaak. Bij pogingen ging het vooral om overdosering van medicatie.

(Bijdrage: Esther van Osselen.)