Het recht op niet-weten

Communication in palliative care can be challenging when there are significant differences in the norms and values of patients and healthcare providers. In this article, we illustrate a case involving a 63-year-old woman who was admitted to the hospital due to abdominal pain caused by the progression of her metastatic melanoma. The patient was unaware of her metastatic melanoma, as this had been concealed from her by her daughter for protective reasons. During the admission, an extraordinary conversation took place to inform the patient about the diagnosis and her future prospects, in accordance with the Dutch Medical Treatment Agreement Act (WGBO). In this article, we discuss this conversation, Dutch legislation and regulations, and provide an overview of recent literature on the disclosure of diagnoses in different countries and cultures. We also discuss the TOPOI model in more detail, offering tools for healthcare professionals on how to approach intercultural conversations in palliative care.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Onze diverse samenleving vraagt om cultuursensitieve zorg. Verschillen in communicatie en verwachtingen kunnen spanningen geven. Zeker in de palliatieve fase. Hoe ga je hier als arts zorgvuldig mee om?

De spreekkamer weerspiegelt diversiteit: mensen uit alle lagen van de maatschappij en windstreken komen hier samen. In Nederland opgeleide zorgverleners zijn gewend direct te communiceren, wat kan botsen met mensen die dit niet gewend zijn of wensen. Deze verschillen tussen arts, patiënt en naasten kunnen in de palliatieve gespreksvoering een uitdaging vormen. In dit artikel richten we ons op de vraag hoe artsen kunnen omgaan met cultuurverschillen tussen mensen met een herkomst uit een ander land. De bespreking van cultuurverschillen op andere gronden – bijvoorbeeld laaggeletterdheid of religie – met Nederlanders blijft buiten beschouwing, hoewel dit ook vergelijkbare problematiek kan…