Gonadotrofinen en inductie van (super)ovulatie

In 1929 stelde Ascheim vast dat zich in urine van zwangere vrouwen gonadotrofinen bevonden. Zoals later bleek, ging het uitsluitend om humaan choriongonadotrofine (HCG). Dit zwangerschapshormoon kon klinisch worden toegepast, aangezien de werking veel overeenkomsten vertoont met het luteïniserend hormoon (LH). Kort hierna werd in urine van vrouwen in de postmenopauze de aanwezigheid van follikelstimulerend hormoon (FSH) aangetoond. Aanvankelijk werd getracht FSH en LH te isoleren uit extracten van humane hypofysen. De opbrengst was echter teleurstellend laag. De mogelijkheid tot zuivering van grote hoeveelheden gonadotrofinen uit menselijke urine maakte de weg vrij voor toepassing op grotere schaal. De onderzoeksgroep van Gemzell induceerde in 1958 als eerste met succes ovulatie met behulp van humaan hypofysair gonadotrofine.1 Lunenfeld en medewerkers publiceerden in 1960 als eersten resultaten van toepassing van uit urine verkregen humaan menopauzaal gonadotrofine (HMG) bij vrouwen met kinderwens en oligomenorroe.2

Sedert 30 jaar zijn gonadotrofinen commercieel verkrijgbaar voor…