Experimenteel klinisch onderzoek in de oncologie

Klinische praktijk
D.J.Th. Wagener
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:814-8

Bij de bespreking van de behandeling van een patiënt met kanker komt regelmatig de vraag naar voren of deze patiënt in aanmerking kan komen voor opneming in een klinisch onderzoek. Het blijkt, dat deze vraag bij collega-specialisten en huisartsen vaak op weerstand stuit. De belangrijkste reden daarvoor is dat tijdens de medische opleiding vrijwel geen aandacht wordt besteed aan klinisch experimenteel onderzoek. In feite is de filosofie achter de opleiding antithetisch aan het principe van gecontroleerd klinisch onderzoek. Studenten worden opgeleid tot het nemen van individuele beslissingen en geïnstrueerd patiënten te behandelen op geleide van hun klinische beoordeling. Daardoor zijn zij niet voorbereid om het principe van klinisch experimenteel onderzoek te accepteren, dat inhoudt patiënten te behandelen volgens een van tevoren vastgesteld protocol. Doordat in veel klinische onderzoeken de keuze tussen de te vergelijken behandelingen bepaald wordt op kansbasis, voelt menig arts zich ongelukkig wanneer hem de mogelijkheid ontnomen wordt…

Auteursinformatie

St. Radboudziekenhuis, Kliniek voor Inwendige Ziekten, afd. Medische Oncologie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Prof.dr.D.J.Th.Wagener, medisch-oncoloog.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties