Eicelbevruchting met chirurgisch verkregen zaad: extra risico's voor het nageslacht onwaarschijnlijk bij zorgvuldige toepassing

Opinie
E.J.H. Meuleman
R.J.A. van Moorselaar
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:108-11
Abstract

Intracytoplasmatische spermainjectie (ICSI) is een in 1992 ontwikkelde methode voor geassisteerde voortplanting, die in het kader van een behandeling met in-vitrofertilisatie (IVF) wordt uitgevoerd.1 Anders dan voor gewone IVF is voor ICSI maar één enkele zaadcel nodig. De methode is ontwikkeld om paren van wie de man ernstig verminderd vruchtbaar is te kunnen helpen bij de realisatie van hun kinderwens. Tot vóór het ICSI-tijdperk werden deze mannen als absoluut onvruchtbaar beschouwd en bestonden de enige alternatieven uit acceptatie van de kinderloosheid, adoptie of behandeling van de vrouw met donorsperma.

ICSI kan worden toegepast met sperma dat op 3 manieren kan worden verkregen: door ejaculatie, epididymaal of testiculair. In de 2 laatste gevallen, waarbij gebruikgemaakt wordt van respectievelijk microchirurgische epididymale sperma-aspiratie (MESA) en testiculaire spermaextractie (TESE), wordt het sperma niet uit het ejaculaat, maar langs chirurgische weg verkregen. Primair zijn deze methoden geïndiceerd bij mannen met een obstructieve azoöspermie. Steeds…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Urologie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Dr.E.J.H.Meuleman en dr.R.J.A.van Moorselaar, urologen.

Contact dr.E.J.H.Meuleman

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties