Een meisje met een erfelijke myotonie door een bijzondere mutatie in het natriumkanaal

- A 22-month-old girl had cramps and stiffness of her muscles. After medical history, physical examination and an EMG, a short differential diagnosis based on the symptoms of myotonia was made. Initially, the symptoms were incorrectly assumed to be due to Becker’s myotonia, an autosomal recessive condition caused by a mutation in the chloride channel. Molecular analysis did not show a defect in the chloride channel, but instead a defect in the sodium channel of the muscle fibre. Since defects in the sodium channel are responsible for several myotonic diseases, further analysis was necessary. Based on knowledge of the structure and mechanism of the sodium channel and study of literature on cases involving the identical mutation, the diagnosis ‘potassium-aggravated myotonia’ (PAM) was made. Re-evaluation of the patient showed that her symptoms fitted the diagnosis ‘myotonia permanens’, the severest form of PAM. She was treated with mexiletine. In myotonia several features can give direction to the diagnosis, including sensitivity to temperature and exercise, and family history. However, it is often necessary to use molecular analysis to be able to diagnose the disease correctly, make a prognosis and predict the risk of recurrence as well as to formulate a treatment plan.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2501-6

Samenvatting

Een 22 maanden oud meisje had klachten van verkrampingen en stijfheid van spieren. Op grond van anamnese, lichamelijk en aanvullend emg-onderzoek werd een korte differentiaaldiagnose gemaakt van de myotonieklachten. Ten onrechte werd aanvankelijk gedacht aan myotonia congenita van Becker, een autosomaal recessieve aandoening ten gevolge van mutaties in het chloorkanaal. DNA-onderzoek liet zien dat het geen stoornis in het chloorkanaal, maar in het natriumkanaal van de skeletspiercel betrof. Aangezien fouten in het natriumkanaal verantwoordelijk zijn voor meerdere myotonieën, was verdere analyse noodzakelijk. Op grond van kennis van de bouw en de functie van het natriumkanaal en literatuurstudie naar eerdere casuïstiek betreffende de specifieke mutatie bleek deze te passen bij zogenaamde ‘potassium-aggravated’ myotonie (PAM). Na herevaluatie van de patiënt bleek haar beeld goed te passen bij de diagnose ‘myotonia permanens’, de ernstigste vorm van PAM. Zij kreeg behandeling met mexiletine. Hoewel bij myotonie diverse kenmerken, zoals temperatuur- en inspanningsgevoeligheid en de familieanamnese richting kunnen geven bij het stellen van de diagnose, is DNA-onderzoek vaak noodzakelijk om definitieve diagnose, prognose en herhalingskans te kunnen bepalen en om een behandelplan op te kunnen stellen.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2501-6