Van gen naar ziekte; hypokaliëmische periodieke paralyse

- Hypokalaemic periodic paralysis is an autosomal, dominantly inherited disorder, characterised by attacks of partial or total muscle weakness and serum hypokalaemia. The mutations responsible are located in the CACNA1S gene (type 1) and in the SCN4A gene (type 2), and are all missense mutations where arginine is mostly replaced by histidine or sometimes glycine. The mutation has been localised in the voltage sensor of the transmembrane segment of calcium channel (type 1) and sodium channel (type 2) respectively. How muscle weakness develops is not known. Oral or intravenous administration of potassium is helpful in treating partial or complete attacks. Acetazolamide can reduce the frequency of attacks in type-1 hypokalaemic periodic paralysis.

Inleiding

de ziekte

De beschrijvende naam ‘hypokaliëmische periodieke paralyse’ staat voor een ziektebeeld dat gekarakteriseerd wordt door een voorbijgaande verlamming samen met een lage serumkaliumconcentratie. De aandoening kenmerkt zich door aanvallen van spierzwakte. Deze kunnen variëren van zwakte van de proximale musculatuur tot gegeneraliseerde paralyse (vrijwel altijd exclusief de ademhalingsspieren). Ook focale aanvallen komen voor, waarbij de zwakte zich beperkt tot één extremiteit of zelfs een deel daarvan. De serumkaliumconcentratie is tijdens een aanval matig tot ernstig verlaagd. Hierbij toont het ECG karakteristieke U-golven, die verdwijnen na normalisatie van de kaliumconcentratie. De duur van een aanval varieert (onbehandeld) van een aantal uren tot dagen. Provocerende factoren zijn rust na extreme inspanning, koolhydraatbelasting, kou en mentale spanningen. De aanvallen beginnen meestal in de puberteit; ze treden vooral op gedurende de nacht of tijdens rust. Lichamelijke activiteit kan een aanval soms (deels) voorkomen. De ziekte is dominant erfelijk, echter, de penetrantie van…