Diagnose ‘onstabiele angina pectoris’ is achterhaald

The diagnosis acute coronary syndrome includes myocardial infarction together with unstable angina. The definition of the latter diagnosis continues to evolve. Due to widespread clinical application of sensitive markers of myocardial necrosis, including high sensitive cardiac troponin (hs-cTn) assays, the diagnosis for many newly presenting patients will now be myocardial infarction rather than unstable angina. However, patients presenting with chest pain and very low (< 0.05 ng/L) or undetectable levels of hs-cTn have been found to be at extremely low risk of development of myocardial infarction and/or death. Consequently, such patients cannot be classified as having unstable angina. A detailed clinical assessment and reasoning will be necessary to establish the true cause of their – often non-cardiac – symptoms.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Van oudsher is het hartinfarct de klassieke vorm en benaming van acute ischemische myocardnecrose door stolselvorming in de kransslagaders. De begrippen ‘hartinfarct’ en ‘acute ischemische hartziekte’ zijn de afgelopen decennia echter geëvolueerd, waardoor er discussie is ontstaan over de geschiktste diagnostische classificatie.1

Sinds het begin van de jaren 90 van de vorige eeuw is de term ‘acuut coronair syndroom’ in zwang geraakt.2 Dit syndroom omvat zowel de diagnose ‘acuut hartinfarct’ als het dreigende ontstaan ervan in de vorm van het ziektebeeld onstabiele angina pectoris. De huidige discussie spitst zich toe op de vraag of het nog wel juist is om onstabiele angina pectoris te beschouwen als een acuut coronair syndroom.1,3 Omdat artsen vrijwel dagelijks worden geconfronteerd met patiënten met mogelijke of werkelijke acute ischemische hartziekten en daarom rechtstreeks te maken hebben met deze problematiek, is dit een goed moment om de elementen te bespreken die een rol…