De operatieve behandeling van reumatoïde artritis

Klinische praktijk
R.M. van Soesbergen
K.J. Hamelynck
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:2270-3

Zie ook het artikel op bl. 2267.

Reumatoïde artritis (RA) is een chronisch verlopend ontstekingsproces, waarbij gewoonlijk de perifere gewrichten zijn aangedaan. Het begint met een auto-immuun proces, onder invloed van een onbekende factor, dat zich in eerste instantie afspeelt in het synovium van gewrichten en pezen. In het synovium ontwikkelt zich een ontstekingsinfiltraat dat zich als een ‘pannus’ over het kraakbeen legt en dit beschadigt. Het agressieve ontstekingsweefsel dringt al vroeg in het proces het subchondrale bot binnen. In het bot worden synoviale cysten gevormd, botbalkjes worden kapotgedrukt en er ontstaat een ossale collaps.

Bij het verder vorderen van de RA wordt het kraakbeen in de gewrichten volledig verwoest en ontstaat een slecht bewegend, pijnlijk gewricht, dat tevens instabiel is, enerzijds als gevolg van rekking van de ligamenten en de kapsels, anderzijds als gevolg van verkleining van de afstand tussen de botuiteinden door kraakbeenverlies en boterosie. Met medicamenteuze behandeling…

Auteursinformatie

Slotervaartziekenhuis, afd. Reumatologie, Louwesweg 6, 1066 EC Amsterdam.

Jan van Breemen Instituut, Amsterdam.

Dr.K.J.Hamelynck, orthopedisch chirurg.

Contact Mw.dr.R.M.van Soesbergen, reumatoloog

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Groningen, december 1991,

Van Soesbergen en Hamelynck stellen dat zich tijdens het beloop van reumatoïde artritis situaties kunnen voordoen die een chirurgische behandeling noodzakelijk maken (1991;2270-3). De behandeling is naar hun zeggen gericht op de klachten van de patiënt, en wordt uitgevoerd door de plastisch chirurg, orthopedisch chirurg en neurochirurg.

Helaas is hun overzicht onvolledig. Bij de patiënt met reumatoïde artritis kan door aantasting van het crico-arytenoïdgewricht een bewegingsbeperking ontstaan van de aangedane larynxhelft, met als gevolg (dreigende) stridor. De keel-, neus-en oorarts kan dan via een endoscopische benadering corticostereoïden injiciëren in het gewrichtskapsel. Enkele dagen later kan de patiënt veilig worden gedetubeerd, waarna de kans op herstel van de beweeglijkheid groot is. Een mutilerende tracheotomie kan hiermede worden vermeden.

F.G. Dikkers
T. van der Laan
R.M.
van Soesbergen

Amsterdam, december 1991,

Wij danken collegae Dikkers en Van der Laan voor hun waardevolle aanvulling. In een overzicht zoals wij hebben geschreven over de operatieve behandeling van reumatoïde artritis kan men meestal niet uitvoerig genoeg zijn.

R.M. van Soesbergen
K.J. Hamelynck