Belemmeringen om in ziekenhuizen eventuele reanimatie altijd met patiënten te bespreken

- Nowadays, cardiopulmonary resuscitation is not routinely discussed with all hospital patients, even though it should be for a number of rea-sons. First of all, every patient may suffer cardiac arrest, and the overall outcome of a subsequent attempt at resuscitation is difficult to predict. Besides, patients who do not wish to be resuscitated often do not tell that to the physician of their own accord. Patients should therefore be more actively informed and encouraged to express their own preferences. The routine discussion of possible resuscitation gives physicians the opportunity to discuss, determine and delimit the extent of the intended medical procedure. In the literature, communication problems in three different areas can be identified as a cause of the present situation. These are – for both physician and patient – inability, lack of insight and unwillingness to discuss resuscitation. Physicians should be aware of the identified communication problems and deal with them in a professional manner. An understanding of these problems forms the basis for a broader implementation of resuscitation discussions in hospitals.

Samenvatting

In ziekenhuizen vinden reanimatiegesprekken niet routinematig plaats, hoewel het bespreken van reanimatie om een aantal redenen wel noodzakelijk wordt geacht. Allereerst is er voor iedere patiënt een kans dat een hartstilstand optreedt, waarbij de uitkomst van de eventuele daaropvolgende reanimatiepoging moeilijk te voorspellen is. Daarnaast blijkt dat patiënten dit onderwerp vaak niet zelf ter sprake brengen, terwijl niet iedere patiënt een reanimatiepoging wenst te ondergaan. Het is daarom voor patiënten van belang dat zij beter geïnformeerd worden over reanimatie en dat zij zelf hun opvattingen en wensen kenbaar maken. Artsen krijgen door het routinematig voeren van reanimatiegesprekken de mogelijkheid om de reikwijdte van het beoogde medisch handelen te bespreken, te bepalen en af te grenzen. In de literatuur worden verschillende communicatieproblemen geïdentificeerd als mogelijke oorzaak van de huidige situatie. Deze zijn voor zowel arts als patiënt onder te verdelen in 3 verschillende probleemgebieden: het onvermogen, het gebrek aan inzicht en de onwil om reanimatie te bespreken. Kennis hierover vormt de basis voor een bredere implementatie van reanimatiegesprekken in ziekenhuizen.