‘Acute nierschade’ is de moderne term voor een plotseling verslechterde nierfunctie en deze wordt gedefinieerd aan de hand van de RIFLE-classificatie (RIFLE staat voor ‘risk’, ‘injury’, ‘failure’, ‘loss’ en ‘end-stage kidney disease’).
Acute nierschade ontstaat door een combinatie van verminderde doorbloeding van de nier, systemische ontsteking en toediening van nefrotoxische geneesmiddelen.
Patiënten met chronische nierschade, hoge leeftijd, diabetes mellitus of hartfalen hebben een verhoogd risico op acute nierschade.
Op korte termijn leidt acute nierschade tot een sterk verhoogd risico op overlijden; op lange termijn veroorzaakt acute nierschade permanent verlies van de renale microcirculatie, waardoor chronische nierziekte kan ontstaan.
Biomarkers in de urine bieden nieuwe mogelijkheden om acute nierschade in een vroeg stadium te detecteren.
De huidige behandeling van patiënten met acute nierschade is ondersteunend van aard; Hemodynamische optimalisatie van patiënten leidt tot vermindering van acute nierschade rondom grote chirurgische ingrepen.
Een veelbelovende behandeling ter preventie van acute nierschade is ‘remote ischaemic preconditioning’.