Het is een rustige avond op de spoedeisende hulp als er ineens een alarm af gaat en iedereen naar kamer 11 snelt. Normaal gesproken loop ik op zo’n moment mee; juist van dit soort situaties kan ik veel leren. Deze keer heb ik een patiënt op bed 12 die ik in de gaten wil houden.
Mijn patiënt is een chronisch alcoholist van in de vijftig die begeleid woont in een instelling en met verlof was. Hij was in de stad biertjes aan het drinken op een bankje toen hij voorover op de grond viel. Hoewel er geen uitwendig letsel te zien was, hebben omstanders toch een ambulance gebeld. Gezien zijn verwarde toestand en val op het hoofd is hij meegenomen.
Voor mij is het tot nu toe een eenvoudige patiënt geweest; stabiel, rustig en somnolent. Daarnaast kon ik simpelweg het trauma-capitisprotocol toepassen. Ook hier leverde dat een indicatie voor een CT-scan van de hersenen op. Deze liet geen afwijkingen zien. Dat betekent dat we de patiënt somatisch kunnen vrijgeven en hij opgehaald kan worden met de zorgambulance.
Eenmaal op de vloer besluit de man godzijdank verder te slapen
Terwijl ik baal dat ik niet mee ben gegaan naar kamer 11, zie ik voor het eerst beweging in kamer 12. Het is mijn patiënt en hij komt ineens uit zijn bed, loopt naar de hoek van de kamer en begint te urineren. Ik heb een paar seconden nodig om me te realiseren wat er gebeurt en probeer onderweg naar hem toe nog hulp in te schakelen, maar iedereen is druk bezig bij bed 11.
Tegen de tijd dat ik bij mijn patiënt ben, zwabbert hij over zijn eigen urine door de hele kamer. Hij glijdt uit, valt een keer op zijn knieën en staat – terwijl ik mijn handschoenen aantrek – opnieuw om. ‘Als hij nu weer op zijn hoofd valt, moeten we hem nog eens scannen,’ besef ik.
Terwijl ik zelf bijna uitglijd in de urine, weet ik zijn tweede val te breken door hem tegen de muur te duwen. Hij glijdt omlaag. Eenmaal op de vloer besluit hij godzijdank verder te slapen. Ik sta met een rood hoofd naast hem bij te komen als de verpleegkundige binnenkomt. Hoe ga ik dit uitleggen?
We hijsen de patiënt in bed en ik besluit het vervoer snel in gang te zetten. Een half uur later wordt hij opgehaald door de ambulance. Ik blijf verbouwereerd achter. Ik heb niets voor deze man kunnen beteken, maar zijn bezoek heeft veel gekost.
Hinke Schokker is natuurkundige en gepromoveerd in de nanofotonica. In 2021 is ze begonnen met haar premaster geneeskunde. Op dit moment loopt ze stage in het UMCG.