De vrouw bevalt thuis in bad, bij kaarslicht en met rustige muziek op de achtergrond. Nadat ze een aantal keer heel hard geperst heeft, komt er een kerngezonde baby ter wereld. De ouders zijn zielsgelukkig bij het zien van hun kind en met de baby verloopt alles voorspoedig. Vrienden komen op kraamvisite en geven cadeautjes aan de dolblije kersverse ouders. Nu heb ik waarschijnlijk te veel series gekeken waarin dit ideaalbeeld geschetst werd, wat mijn beeld van het krijgen van een kind behoorlijk heeft gekleurd. Door de overdreven Amerikaanse babyshowers, soepele bevallingen, rustige baby’s en superblije ouders heb ik immers altijd in mijn hoofd gehad dat de ouders tijdens en na de zwangerschap op een grote roze wolk zitten. Niets is echter minder waar.
In onze co-assistentengroep moesten we afgelopen maand een presentatie geven over een ingewikkelde gynaecologische en kindergeneeskundige casus. Dat leek me best lastig. Zo vaak zijn er toch geen problemen rond de zwangerschap? Toch kon iedereen uit ons groepje wel een casus noemen waarbij de bevalling of de nasleep ervan toch niet helemaal zo was gelopen als gepland.
‘Ze voelde geen emotionele band met het kind’
Ook bij mij kwamen snel alarmerende verhalen boven. In één ervan kreeg de moeder last van een depressie rond haar zwangerschap. Haar familie had er weinig begrip voor en verwachtte dat ze dolgelukkig zou zijn met haar baby. De depressieve moeder voelde echter niet of nauwelijks een emotionele band met het kind. Ze voelde zich daar enorm schuldig over en dacht dat ze haar kind tekort deed, doordat ze niet de moederliefde kon geven die ze graag wilde geven. Het troostte haar een beetje dat depressies tijdens en na de zwangerschap vaak voorkomen, en ook ik moest mijn verwachtingen resetten. Geneeskunde bedrijven met soapkennis kan dus wel eens zorgen voor lelijke zeperds.
Katinka Gerrits (23) is geneeskundestudent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en loopt op dit moment haar coschappen in het VUmc.