Ietwat aarzelend start ik met de opdracht die ik met mijn medestudenten moet gaan doen. ‘Kies uit de lijst van persoonlijkheidskenmerken voor ieder groepslid een kenmerk die bij hem of haar past. Is iemand altijd in voor iets nieuws of is diegene juist wat meer afwachtend? Is iemand van de details of gaat diegene liever zijn gevoel achterna?’
De persoonlijkheidskenmerken zijn opgedeeld in vier verschillende kleuren: rood, groen, blauw en geel.
‘We zijn niet zoals John Locke dacht als een onbeschreven blad geboren’
Kenmerken zoals ‘doelgericht’ en ‘assertief’ zijn rood en omvatten eigenschappen die bij een enigszins dominant karakter horen. ‘Vriendelijk’ en ‘bescheiden’ zijn groen en behoren bij een stabiel karakter. Eigenschappen in het blauwe vakje horen bij een consciëntieus karakter, denk aan ‘nauwkeurig’ en ‘rationeel’. Tenslotte zijn eigenschappen als ‘optimistisch’ en ‘wispelturig’ geel. Deze passen bij een invloedrijk karakter.
Voor iedereen uit mijn groep heb ik puur op basis van een eerste ingeving een kleur en een persoonlijkheidskenmerk gekozen. Opvallend genoeg kwamen de antwoorden uit de groep vrij goed met elkaar overeen en kreeg iemand vaak eigenschappen uit een of twee van de vier kleuren te horen. Ook ik kreeg van de groep vooral groene en blauwe kenmerken toebedeeld. Is het dan zo dat we mensen qua gedrag in een hokje kunnen plaatsen? Of verschilt welke kleur iemand is per groep en per situatie? Kan een karakter ook veranderen in de loop der tijd of zal iemand altijd meer groen of rood blijven?
Ik denk dat onze persoonlijkheidskenmerken kunnen veranderen door de tijd heen, ook al zal de kern van ons karakter wel hetzelfde blijven. We zijn niet, zoals John Locke dacht, als een onbeschreven blad geboren.
Nu rees de vraag in de groep of een bepaald soort karakter je ook meer geschikt maakt voor een bepaald specialisme. Zo was het idee dat de studenten met meer rode eigenschappen beter zouden passen bij een snijdend specialisme, terwijl de studenten met groene eigenschappen eerder voor een beschouwend vak zouden gaan. Grote kans dat het waar is dat de wat meer mensgerichte studenten kiezen voor het vak van internist en de wat meer taakgerichte studenten voor het vak van chirurg. Toch zal karakter niet alles zeggen en blijft vooral het enthousiasme voor het vakgebied leidend. Je hoeft heus geen dominant karakter te hebben om als chirurg te functioneren, nietwaar?
Katinka Gerrits (23) is geneeskundestudent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en loopt op dit moment haar coschappen in het VUmc.