‘Wie ambieert een onderzoekscarrière?’, vraagt de werkgroepbegeleider.‘Ik zou het wel leuk vinden om op een klinisch onderwerp te promoveren’, geef ik toe. Voor een studiegenoot staat de toekomst, als het aan hem ligt, al helemaal vast. ‘Ik wil mijn hele carrière onderzoek blijven doen.’
Het blijft verder in de groep opvallend stil. ‘Wie van jullie heeft onderzoek gedaan tijdens de opleiding, naast de normale wetenschappelijke stages?’ Er gaan al wat meer handen de lucht in; bijna een derde van de werkgroep. ‘Vooral omdat ik denk dat het mijn kans groter maakt om aangenomen te worden’, geeft het meisje dat naast me zit eerlijk toe. ‘Als ik daarmee in opleiding kom, zou ik ook uiteindelijk willen promoveren. Maar ik ambieer echt geen carrière in de wetenschap’, zegt een andere studiegenoot. ‘Het is ook vaak heel saai’, zegt het meisje naast mij. ‘Soms bestaat het gros van het werk uit data verzamelen. Dat is echt niet altijd even leuk.’ Daar is iedereen het wel mee eens.
‘We geven de indruk dat wetenschap soms voor ons geen doel op zichzelf is’
‘Maar hebben jullie er ook wat van geleerd?’, vraagt onze begeleider. Ik geef aan dat ik vooral het schrijven erg leuk vind. Ook denk ik dat ik daar wel iets beter in geworden ben. De studiegenoot die een carrière in de wetenschap ambieert vindt het waardevol dat hij artikelen kritisch leert interpreteren. ‘Maar door me meer met onderzoek bezig te houden dan van me wordt verwacht, word ik niet per definitie een betere dokter.’
Onze begeleider geeft aan dat hij de indruk krijgt dat wetenschap voor ons soms een manier is om een doel te bereiken, in plaats van een doel op zichzelf. ‘En eigenlijk is dat vreemd, in welke mate onderscheiden we ons nou door het versieren van onze cv’s met publicaties als zoveel anderen precies hetzelfde doen?’, vraagt iemand uit onze groep.
‘Ik denk dat het niet gaat om wát je doet, maar of je je ergens mee bezig houdt waar je gepassioneerd over bent’, reageert een studiegenoot. ‘Ik vind dat dat veel meer over iemand zegt.’ ‘Had iemand me dat maar verteld aan het begin van mijn studie, en had ik diegene maar geloofd’, zucht het meisje dat naast me zit.
De werkgroepbegeleider zegt dat ik er misschien een keer een column of iets dergelijks over kan schrijven. ‘En dan zou ik eindigen door te zeggen dat iedereen in deze werkgroep je aanraadt om geen dingen tegen je zin te doen voor je cv, maar om vooral dingen te doen waar je gepassioneerd over bent. Want vooral daarmee kun je je echt onderscheiden.’
Burak Konya is op dit moment bezig met zijn laatste coschap op de afdeling Neurochirurgie.