Solutio placentae en stollingsstoornissen

Klinische praktijk
F.C.M. Twaalfhoven
J. van Roosmalen
E. Briët
J. Bennebroek Gravenhorst
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:257-60

Dames en Heren,

Solutio placentae is een van de meest acute ziektebeelden in de verloskunde. Indien het leidt tot stollingsstoornissen, gaat dit gepaard met een aanzienlijk verhoogd maternaal risico. Meestal is dan reeds intra-uteriene vruchtdood opgetreden. Maar ook als het kind nog leeft, is solutio placentae oorzaak van verhoogde perinatale morbiditeit en sterfte.

In de internationale literatuur gaat men ervan uit dat de stolling zich pas herstelt nadat de uterus is geëvacueerd.1-3 Daarom wordt aan het inleiden van de baring de prioriteit gegeven. In de Angelsaksische literatuur wordt zelfs gesteld dat sectio caesarea geïndiceerd kan zijn wanneer er enkele uren na aanvang van de inleiding géén uitzicht is op een vaginale baring, zelfs indien de foetus reeds intra-uterien is overleden.1-6 Chirurgisch ingrijpen in geval van coagulopathie heeft echter een hoge morbiditeit tot gevolg en kan zelfs leiden tot maternale sterfte.

In tegenstelling tot dit blijkbaar in brede kring…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

Afd. Obstetrie: F.C.M.Twaalfhoven, assistent-geneeskundige; dr.J.van Roosmalen en prof.dr.J.Bennebroek Gravenhorst, gynaecologen.

Afd. Hematologie: prof.dr.E.Briët, internist.

Contact F.C.M.Twaalfhoven

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties