Sluit de standaard '(Dreigende) miskraam' van het Nederlands Huisartsen Genootschap aan bij het beleid van gynaecologen?

To determine if the ‘(Imminent) miscarriage’ standard issued by the Dutch College of General Practitioners corresponds to the management by obstetricians.

Design

Postal questionnaire.

Setting

Research Centre PrimarySecondary Health Care, Free University Hospital Amsterdam.

Method

A postal questionnaire was sent in 1994 to all partnerships of obstetricians (n = 122) in the Netherlands about their management in case of an imminent miscarriage.

Results

The response rate was 86 (n = 105). Nearly all partnerships (94) had an agreement about their management in case of an imminent miscarriage, but the individual protocols varied. In case of a miscarriage or an imminent miscarriage 10 and 28 respectively of all partnerships said they would refer the woman to the GP or midwife. Furthermore, 21 of all partnerships said that the GP or midwife could not have an ultrasound scan made themselves, i.e. without referring to the obstetrician. Many respondents knowing the GP standard (64) did not agree with the guidelines restricting ultrasound scans (39) or advising expectative management (24). They thought that an ultrasound scan was essential to diagnosis and that an expectative management would increase the risk of severe blood loss. On the other hand 15 agreed to all the guide lines.

Conclusion

The management of obstetricians with respect to (imminent) miscarriage is diverse and does not correspond to the guidelines of the ‘(Imminent) miscarriage’ GP standard, notably with respect to the advised expectative management.

Samenvatting

Doel

Nagaan in hoeverre het beleid van alle maatschappen Gynaecologie en Verloskunde aansluit bij de in 1989 gepubliceerde standaard ‘(Dreigende) miskraam’ van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG).

Opzet

Schriftelijke vragenlijst.

Plaats

Onderzoekscentrum 1e-2e lijn, Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, Amsterdam.

Methode

In 1994 werd een schriftelijke vragenlijst over het beleid bij (dreigende) miskraam verstuurd aan de vertegenwoordigers van alle maatschappen Gynaecologie en Verloskunde (n = 122).

Resultaten

De respons bedroeg 86 (n = 105). Bijna alle maatschappen (94) hadden vaste afspraken over het beleid bij (dreigende) miskraam, maar de afzonderlijke protocollen verschilden. Van alle maatschappen zei 10 bij een miskraam de patiënt terug te verwijzen naar de eerste lijn, bij dreigende miskraam 28; 21 meldde dat de huisarts of de verloskundige niet in eigen beheer echografie kon laten verrichten. De respondenten die de standaard kenden (64), hadden als belangrijkste kritiekpunten dat echografie zinvol is om een diagnose te kunnen stellen (39) en dat de kans op hevig bloedverlies shock groot is bij het voorgestelde afwachtende beleid (24); 15 vond de standaard prima.

Conclusie

Er is geen consensus onder gynaecologen over de aanpak van (dreigende) miskraam. Het beleid ter zake verschilde op diverse punten met dat van de NHG-standaard. Er was vooral kritiek op het afwachtend beleid en de terughoudendheid bij het doen van echografie.