Psychiatrische patiënten op het politiebureau in de regio Zuid-Holland Zuid: beoordeling door de wachtdienstarts van de Gemeenschappelijke Gezondheidsdienst

To describe the epidemiological characteristics of ambulant psychiatric patients who were either brought to the police station or who came by themselves, but who were not kept in a cell, as a basis for the development of a reception protocol.

Design

Descriptive.

Method

The data from the medical records from 2000 kept by the forensic doctors employed by the district health services for the Southern South Holland region were inventoried.

Results

On request by the police, the forensic doctors examined 203 clients. The majority of these were middle-aged men who did have a place of residence. The reason for police involvement was bizarre or confused behaviour in public. Half of the patients had received or were receiving some form of psychiatric treatment from the mental health service. In approximately half of the cases the forensic doctor found a solution together with the police. In the other half of the cases the forensic doctor asked the crisis intervention team at the mental health service for an evaluation. Two thirds of these patients were hospitalised and one third was sent away. Because examination by both the forensic doctor and the mental health service psychiatrist and other procedures were lengthy (up to 6 hours), patients had to spend a long time in a holding cell at the police station that was not designed for stays of this length of time, and often lacked toilet facilities.

Conclusion

The forensic doctor treated about half the clients without the need of assistance from the crisis intervention psychiatrist. The temporary accommodation for these confused clients was inadequate.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van epidemiologische gegevens van ambulante psychiatrische patiënten die naar het politiebureau zijn gebracht of zelf zijn gekomen, maar niet zijn ingesloten, ten behoeve van de ontwikkeling van een opvangprotocol.

Opzet

Descriptief.

Methode

De gegevens uit de verrichtingenregistratie van de wachtdienstartsen in dienst van de Gemeenschappelijke Gezondheidsdienst (GGD) Zuid-Holland Zuid over het jaar 2000 werden geïnventariseerd.

Resultaten

De wachtdienstartsen zagen op verzoek van de politie 203 cliënten. Het betrof vooral mannen van middelbare leeftijd die wel eigen huisvesting hadden. De reden voor politiebemoeienis was afwijkend of verward gedrag in het openbaar. De helft had reeds begeleiding (gehad) vanuit de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ). Bij ongeveer de helft van de cliënten werd door de wachtdienstarts samen met de politie een oplossing gevonden. Bij de andere helft werd de acute dienst van de GGZ om een beoordeling gevraagd. Van hen werd tweederde opgenomen en eenderde heengezonden. Doordat onderzoek door zowel wachtdienstarts als GGZ-psychiater en de verdere procedure lang duurden (tot 6 h), moesten cliënten lang in een ‘opvangkamertje’ op het politiebureau verblijven, dat niet was ingericht voor een verblijf van een dergelijke duur. Veelal ontbrak daarin een toilet.

Conclusie

De wachtdienstarts behandelde ongeveer de helft van de cliënten zonder dat hulp van de acutedienstpsychiater nodig was. De tijdelijke opvangfaciliteiten voor deze verwarde cliënten waren onvoldoende.