Meer recidieven na liesbreukchirurgie dan verwacht

To make an inventory of inguinal hernia repairs performed in one year, and to analyse the number of and origin of recurrent hernias.

Design

Retrospective.

Setting

Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, Amsterdam, the Netherlands.

Method

Analysis of all hernia operations performed in Amsterdam and Amstelveen in 1994 in male patients over 18 years of age. Request of national data, computer data from the hospitals, hand count of all operation reports and investigation of patient files.

Results

In 1994, 1108 patients were operated for inguinal hernia on one or two sides. In 2161108 (19.5) cases recurrent her nia was involved. According to national statistics this occurred in 1751123 (15.6). In the two University hospitals 25.7 of all repairs were for a recurrent hernia, in the two hospitals with a surgical training programme this proportion was 17.9 and in the five hospitals without a training programme it was 18.6. Of the early recurrences (within two years) 82.5 (4757) were reoperated in the same hospital as before but of the late recurrences (more than 10 years) this proportion was only 26.8. Only 16.6 (36216) of the patients with a recurrence were reoperated by the same surgeon who had performed the prior operation. Most popular method for repair was a Bassini (59). In the training hospitals more early recurrences were repaired than in the non-training hospitals.

Conclusion

The percentage of hernia repairs for recurrent hernia is higher than national statistics suggest and higher than expected. Surgeons have little insight into their performance as many recurrences are repaired by another surgeon and many recurrences occur after ten years. Better training and more use of modern techniques may improve results.

Samenvatting

Doel

Inventarisatie van liesbreukoperaties verricht in 1 jaar. Bepalen van het aantal en de herkomst van recidiefoperaties.

Opzet

Retrospectief.

Plaats

Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, Amsterdam.

Methode

Van alle liesbreukoperaties die verricht werden in Amsterdam en Amstelveen in 1994 bij mannen ouder dan 18 jaar werden gegevens opgevraagd bij SIG Zorginformatie en via ziekenhuiscomputerbestanden. Van patiënten met een recidiefliesbreukoperatie werd handmatige analyse van operatieverslagen en statusonderzoek verricht.

Resultaten

In 1994 werden 1108 patiënten aan 1 of 2 liesbreuken geopereerd. Bij 216 patiënten (19,5) betrof het een recidiefliesbreuk; volgens de gegevens van SIG Zorginformatie was dat bij 1751123 patiënten (15,6). De 2 academische ziekenhuizen verrichtten 25,7 van alle liesbreukoperaties in verband met recidief, de 2 opleidingsziekenhuizen 17,9 en de 5 niet-opleidingsziekenhuizen 18,6. Van de vroege recidieven (binnen 2 jaar) werd 82,5 (4757) weer in dezelfde kliniek operatief behandeld, maar van de late recidieven (meer dan 10 jaar) slechts 26,9 (1867). Slechts bij 36216 (16,7) van de recidiefpatiënten werd de operatie verricht door dezelfde chirurg die de primaire ingreep verricht had. De meest gebruikte techniek was die volgens Bassini (59). In de opleidingsziekenhuizen werden meer ‘vroegrecidieven’ operatief behandeld dan in de niet-opleidingsziekenhuizen.

Conclusie

Het percentage liesbreukoperaties verricht wegens een recidief was hoger dan opgegeven door SIG Zorginformatie en ook hoger dan verwacht. Chirurgen krijgen weinig inzicht in het aantal eigen recidieven, aangezien slechts een klein deel door hen zelf wordt geopereerd en veel recidieven pas laat optreden. Mogelijk moeten opleiding en technieken aangepast worden.