Graves‘ oftalmopathie is een orgaan-specifieke auto-immuunziekte, sterk geassocieerd met Graves’ hyperthyreoïdie.1 De oogverschijnselen kunnen bestaan uit lidretractie (klasse 1), periorbitaal oedeem, chemosis, rode conjunctivae (klasse 2), proptosis (klasse 3), motiliteitsstoornissen van de oogspieren vaak leidende tot dubbelzien (klasse 4), corneabeschadiging (klasse 5) en zelfs vermindering van visus (klasse 6). Hoewel bij patiënten met een Graves‘ hyperthyreoïdie vaak een milde (klasse 2) of subklinische oftalmopathie bestaat, komt een ernstige vorm slechts voor bij 3-5. Deze vorm kan tot invaliditeit leiden. Bovendien brengt zij grote kosmetische bezwaren met zich mee. Zeker gezien het feit dat het vaak vrouwen in de leeftijd tussen 30 en 50 jaar betreft. Hoewel de ziekte neigt tot spontane verbetering (overigens met achterlaten van fibrose, wat kan leiden tot persisterend dubbelzien en proptosis) kan deze 3-5 jaar op zich laten wachten, waarna dan toch nog vaak correctieve chirurgie nodig is.
De behandeling van ernstige oftalmopathie is moeilijk…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties