Samenvatting
Doel
Bepalen van de veiligheid en de effectiviteit van influenzavaccinatie bij patiënten met lupus erythematodes disseminatus (SLE) en analyse van de invloed van immunosuppressieve medicijnen op de immuunrespons.
Opzet
Prospectief, gecontroleerd.
Methode
SLE-patiënten (n = 56) en gezonde controlepersonen (n = 18) werden geïncludeerd. Alle patiënten hadden rustige ziekte, blijkens een SLE-ziekteactiviteitsscore (SLEDAI-score) ≤ 5. Op basis van het gebruik van immunosuppressieve medicatie werden er 4 groepen gevormd: (a) een groep die geen medicatie kreeg, (b) een groep die hydroxychloroquine kreeg, (c) een groep die azathioprine kreeg en (d) een groep die prednison kreeg. Deelnemers werden gevaccineerd met een trivalent influenza-subunitvaccin in de periode oktober-november 2003. Ziekteactiviteitsscores en bijwerkingen werden vastgelegd. Antilichaamtiters tegen influenzavirus werden gemeten vóór vaccinatie en 30 dagen daarna, middels de hemagglutinatieremmingstest.
Resultaten
Vaccinatie met influenza-subunitvaccin leidde niet tot veranderingen in ziekteactiviteit en werd goed verdragen. Bij SLE-patiënten waren er minder seroconversies tegen A/H1N1 (p < 0,001) en A/H3N2 (p < 0,001) dan bij gezonde controlepersonen. Voor de B-stam was er een vergelijkbaar verschil, maar dit was niet significant (p = 0,051). Bij de SLE-patiënten die azathioprine gebruikten waren er minder seroconversies tegen A/H3N2 (p = 0,041) en werd minder vaak een titer ≥ 40 tegen A/H3N2 (p = 0,030) bereikt dan bij de patiënten in de andere groepen.
Conclusie
Influenzavaccinatie bij de SLE-patiënten met rustige ziekte was veilig, maar minder effectief dan influenzavaccinatie bij de gezonde controlepersonen. Het gebruik van azathioprine ging samen met een trend tot verdere vermindering van de effectiviteit van de vaccinatie.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1519-24
Reacties