Diagnostiek bij febris e causa ignota

- Nowadays, fever of unknown origin (FUO) is generally defined as a fever higher than 38.3°C lasting for a period of at least three weeks, in which no definitive diagnosis has been made after a number of obligatory tests.

- A diagnostic algorithm is proposed in which history taking, physical examination and the obligatory tests are the most important steps in the search for potentially diagnostic clues (PDCs).

- Next, factitious fever and drug fever should be ruled out. Further diagnostic procedures should be guided by the PDCs. If this does not lead to diagnosis or if there are no useful PDCs, further screening, including ¹⁸F-fluorodeoxyglucose positron emission tomography, should be performed.

- In 30 to 50 of the patients with FUO no diagnosis can be reached. If their clinical condition is stable, waiting to see if new PDCs develop is recommended.

- Most patients in whom no diagnosis can be made, have a good prognosis.

- Supportive treatment with NSAIDs can be helpful. Only if patients deteriorate, should other therapeutic trials be considered.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:869-73

Samenvatting

- Febris e causa ignota (eci) wordt tegenwoordig meestal gedefinieerd als een koortsende ziekte die tenminste 3 weken bestaat en die gepaard gaat met een lichaamstemperatuur hoger dan 38,3°C zonder dat er een diagnose kan worden gesteld na bepaalde onderzoeken.

- In het voorgestelde diagnostische algoritme vormen een volledige anamnese en lichamelijk onderzoek en de onderzoeken die nodig zijn volgens de definitie van febris eci de belangrijkste stappen om potentieel diagnostische ‘clues’ (PDC’s) te identificeren.

- Vervolgens dient men zelfgeïnduceerde koorts en koorts ten gevolge van een geneesmiddelenreactie uit te sluiten. Aanvullend onderzoek wordt verricht op grond van PDC’s. Als dit niet leidt tot de diagnose of als er geen PDC’s zijn, volgen bepaalde screenende onderzoeken, waaronder ¹⁸F-fludeoxyglucose-positronemissietomografie.

- Bij 30-50 van de patiënten met febris eci kan dan nog steeds geen diagnose worden gesteld. Als hun klinische toestand stabiel is, kan men afwachten of zich nieuwe PDC’s voordoen.

- De meeste patiënten bij wie geen diagnose gesteld kan worden, hebben een goede prognose.

- Symptomatische behandeling met NSAID’s kan nuttig zijn. Alleen als de klinische toestand achteruit gaat, dient men een andere behandeling te overwegen.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:869-73