‘De dood hoort te leven’

‘In een iets te fel verlichte spreekkamer zit ik op een kruk. En zo voel ik me ook een beetje; een “kruk”, vergeleken met de ervaren specialist schuin voor mij. Het gesprek met de patiënt betreft een ingreep, met bijbehorende risico’s en kans op overlijden. Ik mag bij die ingreep zijn. “Overlijden tijdens een ingreep komt bijna nooit voor”, verzekert de specialist me na het gesprek. En toch moeten we het goed bespreken, want “het zal maar”.’

‘Een kleine 3 weken later. De patiënt die we hadden gesproken, overleed toch. Niet tijdens de ingreep, maar erna. “Mijn” patiënt, want…