Communicatieve stoornissen bij kinderen; ervaringen met multidisciplinaire poliklinische diagnostiek

Klinische praktijk
S.M. Goorhuis-Brouwer
F.W.J. Albers
H.P. Wit
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:17-4
Abstract

Samenvatting

Communicatieve stoornissen bij kinderen kunnen worden veroorzaakt door onvoldoende gehoor, maar ook door andere factoren die de spraaktaalontwikkeling in negatieve zin beïnvloeden, zoals mentale retardatie, onvoldoende taalstimulatie en anatomische defecten aan de spraakorganen.

De spraaktaalontwikkeling kan gezien worden als een symptoom. Daarom is een multidisciplinaire diagnostische aanpak noodzakelijk om een adequate behandeling mogelijk te maken.

In Nederland is er een grote variëteit aan diagnosen en behandelingen. Een kind met een communicatieve stoornis wordt doorgaans door 5 specialisten gezien en het interval tussen de signalering door de ouders en de definitieve diagnose, waarna men met therapie kan beginnen, bedraagt soms bijna 3 jaar. Daarnaast krijgen veel kinderen een logopedische behandeling.

Om dit proces op een positieve manier te beïnvloeden is men in het Academisch Ziekenhuis Groningen een prospectief onderzoek met een protocollair multidisciplinair programma begonnen. De eerste resultaten laten zien dat bij 89 van 209 kinderen bij wie een communicatieve stoornis werd vermoed al na één bezoek aan de polikliniek een diagnose werd gesteld.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. KNO-Communicatieve Stoornissen, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Mw.dr.S.M.Goorhuis-Brouwer, orthopedagoog-spraakpatholoog; prof. dr.F.W.J.Albers, KNO-arts; prof.dr.ir.H.P.Wit, fysicus-audioloog.

Contact prof.dr.F.W.J.Albers

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties