Behandeling van secundaire peritonitis: langzame vooruitgang

Klinische praktijk
Jordy J.S. Kiewiet
Oddeke van Ruler
Johannes B. Reitsma
Marja A. Boermeester
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:A386
Abstract

Samenvatting

  • Secundaire peritonitis heeft een hoge sterfte en morbiditeit.

  • Chirurgische interventie is de hoeksteen van de behandeling van deze vaak ernstig zieke patiënten; daarnaast zijn er adequate antimicrobiële behandeling en resuscitatie.

  • Antifungale profylaxe wordt geadviseerd bij patiënten met een groot risico voor een gistinfectie.

  • Uitgebreide spoeling van de buik na verwijderen van het infectieuze focus heeft geen aantoonbaar positief effect en kan zelfs schadelijk zijn.

  • Volgens de resultaten van gerandomiseerd onderzoek heeft na de eerste operatie relaparotomie bij klinische achteruitgang (‘on demand’) de voorkeur, ongeacht de ernst van ziekte.

  • Om deze strategie effectief en veilig toe te kunnen passen moet de patiënt intensief gemonitord worden en moeten op ieder moment diagnostiek en besluitvorming over relaparotomie kunnen plaatsvinden.

  • Reductie van de sterfte en morbiditeit van secundaire peritonitis is te bereiken met een multidisciplinaire aanpak met meer diagnostische en besliskundige ondersteuning.

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, afd. Heelkunde, Amsterdam.

Afd. Heelkunde: drs. J.J.S. Kiewiet, arts-onderzoeker; dr. O. van Ruler, arts in opleiding tot chirurg; dr. M.A. Boermeester, chirurg-epidemioloog.

Afd. Klinische Epidemiologie, Biostatistiek en Bioinformatica: dr. J.B. Reitsma, arts-epidemioloog.

Contact drs. J.J.S. Kiewiet (j.j.kiewiet@amc.uva.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 20 april 2009

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties