Medische wetenschap in Turkije, in het bijzonder de nefrologie

– The stormy development of Turkey in this century resulted in a drastic decrease of illiteracy and in a craving for knowledge among the younger generations. Qualitatively good students are admitted to universities. In the last 25 years, 47 new universities were founded (8 of them private ones), partly for political reasons. Teachers of medicine are underpaid, so that many earn extra money by working in a private practice. The results of medical teaching are adequate, owing in part to quality and motivation of students and interns. Much research is being subsidized by the Turkish Institute for Scientific and Technical Research, Tübitak, but bureaucracy inhibits originality. Research and postgraduate training are increasingly controlled by the pharmaceutical industry. Primary medical care is underdeveloped. The quality of medical treatment is technically adequate; modern diagnostic and surgical methods are available in all major centres. There is much private enterprise in health care (private clinics, private laboratories, research centres, universities and pharmacies). The latest drugs are available and given preference in prescribing.

In Southeast Turkey, populated by Kurds, however, the economy has come to a complete standstill and there is an enormous shortage of physicians and hospitals.

The prevalence of renal diseases differs from that in the Netherlands: fewer cystic kidneys, less diabetic nephropathy and nephropathy due to analgetics, but more acute glomerulonephritis and amyloidosis due to familial Mediterranean fever. Haemodialysis is one of the fastest-growing methods of treatment; peritoneal dialysis is rapidly gaining ground. Kidney transplantations have been performed regularly since 1975.

Samenvatting

De stormachtige ontwikkeling van Turkije in deze eeuw heeft geresulteerd in een drastische afname van het analfabetisme en in honger naar kennis bij de jonge generaties. Kwalitatief goede studenten worden tot universiteiten toegelaten. In de laatste 25 jaar zijn 47 nieuwe universiteiten gesticht (waarvan 8 particuliere), deels uit politieke motieven. Het salaris van medische docenten is onvoldoende, zodat velen via een privépraktijk bijverdienen. De resultaten van het medisch onderwijs zijn, mede dankzij de kwaliteit en de motivatie van studenten en assistent-geneeskundigen, behoorlijk. Veel research wordt gesubsidieerd door het Turkse instituut voor wetenschappelijk en technisch onderzoek, Tübitak, maar de bureaucratie stimuleert originaliteit niet. Research en nascholing worden in toenemende mate gestuurd door de farmaceutische industrie. De eerstelijnsgeneeskunde is onderontwikkeld. De kwaliteit van de medische behandeling staat technisch op een behoorlijk peil: moderne diagnostiek en chirurgie zijn in alle grote centra aanwezig. Er zijn veel particuliere ondernemers in de gezondheidszorg (privé-klinieken, particuliere laboratoria, onderzoekscentra, universiteiten en apotheken). De nieuwste medicijnen zijn te verkrijgen en worden ook bij voorkeur voorgeschreven.

In het door Koerden bevolkte Zuidoost-Turkije stagneert echter de economie geheel en bestaat een enorm gebrek aan artsen en ziekenhuizen.

De prevalentie van nierziekten verschilt van die in Nederland: minder cysteuze nieren, diabetische nefropathie en nefropathie door analgetica, maar meer acute glomerulonefritis en amyloidosis door familiale mediterrane koorts. Hemodialyse is een van de snelst groeiende behandelingsmethoden; peritoneale dialyse wint snel veld. Sinds 1975 worden niertransplantaties regelmatig verricht.