Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Lichen sclerosus

Klinische praktijk
M.M. van Rossum
I.A.M. van der Avoort
D. de Hoop
L. Dukel
C.J.M. van der Vleuten
J.A. de Hullu
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1225-31
Abstract
Abstract
Sluiten
Lichen sclerosus

- Lichen sclerosus is a chronic disorder of skin and mucosa which affects patients of all age groups, particularly women, but also men. It is most commonly seen on the female genital skin, but it also occurs on extragenital areas.

- Most patients complain of itching and, less frequently, a burning sensation, dyspareunia, dysuria and painful defecation are reported.

- The cause of lichen sclerosus is largely unknown. However, it has been suggested that a genetic predisposition to inflammatory disorders, an immunological constitution, hormonal influences and local factors might play a role.

- Anogenital lichen sclerosus is associated with an increased incidence of malignancies, especially vulvular squamous-cell carcinomas. The life-time risk of developing this carcinoma is about 5.

- Extragenital lichen sclerosus and lichen sclerosus in children do not seem to be correlated with malignancy.

- Potent local corticosteroids form the mainstay of treatment for lichen sclerosus. The condition is characterised by remissions and exacerbations. Long-term follow-up is required for the early diagnosis of malignant changes.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1225-31

Samenvatting

- Lichen sclerosus is een chronische aandoening van de huid en mucosa die vóórkomt in alle leeftijdsgroepen, vooral bij vrouwen, maar ook bij mannen. Lichen sclerosus uit zich met name aan de vulva, het perineum en het perianale gebied, maar kan ook extragenitaal voorkomen.

- De belangrijkste klacht bij lichen sclerosus is jeuk, maar ook een branderig gevoel, dyspareunie, dysurie en pijn bij defecatie worden gemeld.

- De etiologie van lichen sclerosus is grotendeels onbekend, wel zijn er aanwijzingen dat een genetische predispositie voor inflammatoire aandoeningen, immunologische constitutie, hormonale status en lokale factoren een rol spelen.

- Anogenitale lichen sclerosus gaat gepaard met een verhoogde kans op maligniteiten, waarvan het vulvaire plaveiselcelcarcinoom met een kans van ongeveer 5 de meest voorkomende is.

- Bij extragenitale lichen sclerosus of lichen sclerosus bij kinderen lijkt er geen verhoogd risico op maligniteiten te zijn.

- De basis van de huidige behandeling van lichen sclerosus wordt gevormd door sterk werkende lokale corticosteroïden. Meestal verloopt de aandoening met remissies en exacerbaties. Vanwege de kans op maligniteiten dienen patiënten te worden gecontroleerd om bij symptomen die hierop wijzen tijdig diagnostiek te verrichten.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1225-31

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 22 2007

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1225-31
Vakgebied
Verloskunde/gynaecologie
Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Afd. Dermatologie: mw.dr.M.M.van Rossum, hr.dr.D.de Hoop en mw.dr.C.J.M.van der Vleuten, dermatologen.

Afd. Verloskunde & Gynaecologie: mw.I.A.M.van der Avoort, arts-onderzoeker; hr.L.Dukel, gynaecoloog; mw.dr.J.A.de Hullu, gynaecologisch oncoloog.

Contact mw.dr.M.M.van Rossum (m.vanrossum@derma.umcn.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

E.J.M.
de Vos

Helmond, juli 2007,

Van Rossum et al. geven een mooi overzicht over de stand van zaken betreffende deze aandoening (2007:1225-31).

Het verbaasde mij dat er een foto van een begraven clitoris getoond werd, terwijl zelden gesproken wordt over een indicatie voor chirurgie. Toen ik dit met een gynaecoloog besprak, zei zij dat lichen sclerosus vooral ouderen treft en dat voor hen coïtus niet meer zo belangrijk wordt geacht. Als gerontopsychiater wil ik dit krachtig bestrijden. Alle hulpverleners bij ons op de polikliniek voor 60-plussers zijn onder de indruk hoe open ouderen – niet in een groep, maar wel in individuele gesprekken – over seksualiteit spreken en hoe belangrijk dit vaak nog voor hen is. Daarbij gaat het dan echt niet alleen om knuffelen. Dus misschien is het zinvol gemotiveerde patiënten toch een labiotomie aan te bieden mits zij bereid zijn daarna lokale corticosteroïden te blijven gebruiken om recidief te voorkomen.

Lichen sclerosus zou niet erfelijk zijn. Echter, de aanleg voor auto-immuunaandoeningen, waarbij lichen sclerosus vaker voorkomt, lijkt dit wel te zijn. Ik vraag mij daarom af of het zinvol is patiënten met lichen sclerosus te adviseren dat zij hun kinderen informeren dat zij deze aandoening hebben. Verder wil ik melden dat er sinds vorig jaar een patiëntenvereniging is: Stichting Lichen Sclerosus, Postbus 164, 3360 AD Sliedrecht (info@lichensclerosus.nl).

E.J.M. de Vos