De keerzijde van diagnostische ijver

Klinische praktijk
R.W.M. Giard
J.W.W. Coebergh
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:2187-91
Abstract

Samenvatting

- Er wordt tegenwoordig vaker, eerder en beter diagnostiek verricht, waardoor afwijkingen of voorstadia die vroeger onontdekt bleven, worden gedetecteerd: er blijkt een groot subklinisch reservoir van tal van aandoeningen te bestaan.

- Intensievere en gevoeligere diagnostiek leidt doorgaans tot hogere ziekteprevalentiecijfers, met als gevolg een schijnbare toename van ziekterisico, het onnodig verder onderzoeken, behandelen en controleren van individuen en het overschatten van de effecten van therapie. Hierdoor kan zelfs een vicieus proces in gang worden gezet.

- Er is meer aandacht nodig voor een zodanig gebruik van diagnostiek dat het vaker en eerder ontdekken van ziekte daadwerkelijk profijt voor de patiënt oplevert. Het bewijs daarvoor moet worden ontleend aan wetenschappelijk (bevolkings)onderzoek naar de omvang en de ernst van ziektelast, de determinanten van de progressie, de ernst van afwijkingen en ziekten en het nut van (vroege) behandeling.

Auteursinformatie

St. Clara Ziekenhuis, afd. Klinische Pathologie, Olympiaweg 350, 3078 HT Rotterdam.

Erasmus Universiteit, Instituut Epidemiologie & Biostatistiek, Rotterdam.

Dr.J.W.W.Coebergh, epidemioloog (tevens: Integraal Kankercentrum Zuid, Eindhoven).

Contact Dr.R.W.M.Giard, patholoog-klinisch epidemioloog

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties