Weinig nut van bloeddrukmeting aan beide armen; longitudinale studie naar interarmbloeddrukverschillen en de reproduceerbaarheid daarvan bij patiënten met diabetes mellitus type 2

To determine the prevalence of inter-arm blood pressure differences > 10 mmHg in patients with diabetes mellitus type 2 (DM2) and to determine whether these differences are consistent over time.

Design

Descriptive.

Method

In an evaluation study of 169 DM2 patients from 5 general practices in 2003 and 2004, different methods of oscillatory measurement were used to investigate inter-arm blood pressure differences > 10 mmHg systolic or diastolic. These methods were: one measurement in each arm non-simultaneously (method A), one measurement simultaneously (B) and the mean of two simultaneous measurements (C).

Results

With method A an inter-arm blood pressure difference was found in 33 of patients. This percentage diminished to 9 with method C. In 44 (n = 7) of the patients in whom method C detected a relevant blood pressure difference, this difference was not found with method A. In 79 of patients the inter-arm blood pressure difference was not reproduced after one year.

Conclusion

In daily practice, one non-simultaneous blood pressure measurement in each arm (method A) was of little value for identification of patients with inter-arm blood pressure differences. The reproducibility was poor one year later. Bilateral blood pressure measurement is therefore of little value.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1509-14

Samenvatting

Doel

Bepalen van de prevalentie van interarmbloeddrukverschillen > 10 mmHg in een populatie patiënten met diabetes mellitus type 2 (DM2) en bepalen of deze verschillen in de tijd constant blijven.

Opzet

Descriptief.

Methode

In een evaluatiestudie in 2003 en 2004 bij 169 patiënten met DM2 uit 5 huisartspraktijken werd oscillometrisch op de volgende verschillende manieren bepaald of er een links-rechtsverschil was in bloeddruk > 10 mmHg systolisch of diastolisch: één keer meting aan een arm en daarna één keer aan de andere (methode A), één keer simultane meting (B) en bepaling van het gemiddelde van 2 simultane metingen (C).

Resultaten

Met methode A werd bij 33 van de patiënten een bloeddrukverschil > 10 mmHg gevonden. Dit percentage werd gereduceerd tot 9 bij methode C. Bij 44 (n = 7) van de patiënten bij wie met methode C een relevant bloeddrukverschil werd gezien, werd dit niet met methode A gevonden. Bij 79 van de patiënten was een links-rechtsverschil na 1 jaar niet als zodanig meer te meten.

Conclusie

Enkelvoudige niet-simultane metingen, zoals volgens de NHG-methode (methode A), droegen in de dagelijkse praktijk weinig bij om links-rechtsverschillen in bloeddruk op te sporen. Daarbij was de reproduceerbaarheid een jaar later matig. Beiderzijdse bloeddrukmeting heeft weinig nut.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1509-14