Niet mijn pakkie-an of toch de barricade op?

Doel

Nagaan of geneeskundestudenten, artsen en andere hulpverleners maatschappelijke problemen in de spreekkamer en daarbuiten willen oppakken.

Opzet

Internetenquête.

Methode

We ontwierpen 10 mogelijke situaties waarin overgewicht, roken, beweging, sociale labeling of de fysieke omgeving actie van artsen zou kunnen uitlokken en vroegen de respondenten daar op te reageren middels gesloten antwoordcategorieën. De internetenquête werd onder de aandacht gebracht van beginnende eerstejaarsgeneeskundestudenten via een speciale e-mailnieuwsbrief en voor anderen via reguliere NTvG-nieuwsbrieven. We deelden de respondenten als volgt in: ‘studenten’, ‘aniossen en aiossen’, ‘huisartsen’, ‘specialisten’ en ‘anderen’.

Resultaten

Er reageerden 732 mensen, van wie 302 studenten (bachelor en master samen). De bereidheid om roken, overgewicht en bewegen in individuele gevallen te bespreken was groot: zo bespreekt bijna 90% van de specialisten en 75% van de huisartsen het gewicht van een veel te dikke moeder en spreekt bijna 90% van de huisartsen een te weinig bewegende man van middelbare leeftijd aan op zijn leefstijl. In vrijwel alle respondentgroepen waren er meer aarzelingen om de stap buiten de spreekkamer te zetten, al ging van alle groepen in bijna alle situatie meer dan 40% ‘de straat op’.

Conclusie

Studenten en artsen zijn niet maatschappelijk blind en zien het signaleren van leefstijlproblemen in hun spreekkamer en daarbuiten als hun pakkie-an.