Liberia: een 'kinderlijke' strijd om de macht

‘How is the body?’, vraagt de soldaat in pidgin-Engels bij het checkpoint. Hij beweegt zijn hand naar de mond om aan te geven dat hij in ieder geval honger heeft. Ik schat hem een jaar of tien, hooguit twaalf. Zijn legerschoenen zijn duidelijk te groot en ook zijn jack slobbert om zijn lichaam. Er komen nog wat knapen vanonder de karakteristieke boom aangesloft. Bij de kleinste sleept de kalasjnikov over de grond. ‘How is the day?’, vragen wij beleefd op onze beurt. ‘We hungry, boss-man’, luidt het antwoord dat wij nog bij vele checkpoints zullen horen. Zij inspecteren nieuwsgierig onze auto; één van hen hangt door het raam naar binnen, achteloos speelt hij met een granaat die hij, als een kind een glimmende appel, in zijn hand houdt. Ach ja, het is een kind en hij heeft geen appel. Wij zijn in Liberia, ‘Taylor-side’.