Indirecte traumatisering bij partners van oorlogsgetroffenen

To determine the specific problems experienced by spouses of Dutch war victims.

Design

Cross-sectional written questionnaire investigation.

Method

A written questionnaire was sent to 382 supporters of a foundation for spouses of war victims (Stichting Partners van Oorlogsgetroffenen (SPO)). This organization facilitates contact between fellow sufferers. The questionnaire incorporated elements from the ‘Symptom checklist’-90, the ‘Impact of event scale’, and the ‘Maudsley marital questionnaire’. The data obtained were compared to those from previous investigations. The first of these was among 346 spouses of veterans, members of a veteran organization (Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers), who were subdivided into two groups, married to veterans with post-traumatic stress disorder (PTSS) (n = 76) and married to veterans without PTSS (n = 264). The second was with 555 women who had participated in a study, carried out in 1992, concerning the long-term effects of severe war experiences among elderly Dutch people.

Results

The response rate was 161/382 (42). The spouses experienced a high burden of care. All of their symptoms were significantly more severe than in the two comparison groups, but equalled those in the partners of veterans with PTSS, with the exception of the quality of the partner relation. This was significantly less than in the partners of veterans with PTSS. In particular, the spouses reported having problems with the war victim being uncommunicative, emotionally numb, sad, and irritable. Spouses themselves also reported posttraumatic reactions such as re-experiencing and avoidance that could not be explained by their own exposure to war and violence.

Conclusion

The results confirm the theory that by their close contact with the war victim spouses are indirectly traumatized. It is recommended that the physician who has traumatized patients in his or her practice actively inquires as to whether the spouse can cope with the situation and to what extent.

Samenvatting

Doel

Nagaan wat de specifieke problemen van partners van Nederlandse oorlogsgetroffenen zijn.

Opzet

Transversaal vragenlijstonderzoek.

Methode

Een schriftelijke vragenlijst werd verstuurd naar 382 donateurs van de Stichting Partners van Oorlogsgetroffenen (SPO), een organisatie voor lotgenotencontact. In de vragenlijst waren elementen verwerkt van de ‘Symptom checklist’-90, de ‘Schokverwerkingslijst’ en de ‘Maudsley marital questionnaire’. De verkregen gegevens werden vergeleken met die uit eerder onderzoek onder 346 vrouwelijke partners van veteranen, lid van de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers, waarbij werd onderscheiden naar partners van veteranen mét posttraumatische stressstoornis (PTSS) (n = 76) en partners van veteranen zonder PTSS (n = 264), en onder 555 vrouwen die in 1992 deelnamen aan een onderzoek naar de langetermijngevolgen van ingrijpende oorlogservaringen onder oudere Nederlanders.

Resultaten

De respons was 161/382 (42). De SPO-partners ervoeren een grote emotionele belasting. Al hun problemen waren significant groter dan in de beide vergelijkingsgroepen, maar vergelijkbaar met die van partners van veteranen met PTSS, behalve betreffende de kwaliteit van de partnerrelatie, die significant minder was dan bij partners van veteranen met PTSS. Vooral hadden zij moeite met emotionele geslotenheid, somberheid en prikkelbaarheid bij hun getroffen partner. Ook werden bij de partners posttraumatische reacties, zoals herbeleven en vermijden, aangetroffen die niet aan hun eigen oorlogs- en geweldservaringen konden worden toegeschreven.

Conclusie

De resultaten bevestigden de theorie dat partners door het intensief optrekken met de getroffene zelf indirect getraumatiseerd kunnen raken. Het is aan te bevelen dat de arts bij getraumatiseerden in de eigen praktijk actief nagaat in hoeverre de partner de situatie aankan.