Humorale immuniteit en niertransplantatie

Donor-specific antibodies (DSA) form a significant barrier in kidney transplantation of highly pre-sensitized candidates. Cross matching performed before transplantation will frequently show a positive result in these patients.
Even if these patients can undergo kidney transplantation following negative cross matching there is an increased risk of occurrence of acute and chronic humoral rejection, with a resulting decline in graft function.
Pre-existent HLA- and non-HLA-specific DSA undoubtedly play an important role in this process.
Furthermore, an increasing number of indications are being found for a connection between newly formed DSA after the transplantation and poor graft function and survival.
Some patients can become eligible for transplantation following desensitization with plasmapheresis, intravenous immunoglobulins and rituximab (targeting B cells).
Further development of desensitization therapies continues to be of utmost importance, not only to make transplantation feasible, but also to reduce the formation of new DSA.

Samenvatting

Donorspecifieke antistoffen (DSA) vormen een belangrijke barrière voor niertransplantatie van hooggeïmmuniseerde nierpatiënten. De voor transplantatie uitgevoerde kruisproef zal bij deze patiënten vaker positief uitvallen.
Ook als dergelijke patiënten na een negatieve kruisproef wel een niertransplantatie kunnen ondergaan, bestaat er een verhoogde kans op het optreden van acute en chronische humorale afstoting, met vermindering van transplantaatfunctie als gevolg.
Hierbij spelen pre-existente HLA- en niet-HLA-specifieke DSA zonder twijfel een belangrijke rol.
Verder worden er steeds meer aanwijzingen gevonden voor een verband tussen na de transplantatie nieuwgevormde DSA en slechte transplantaatfunctie en overleving.
Door desensibilisatibehandeling met plasmaferese, intraveneuze immuunglobulinen en rituximab (gericht tegen B-cellen) is bij sommige patiënten toch transplantatie mogelijk.
Verdere ontwikkeling van desensibilisatiebehandelingen blijft van groot belang, niet alleen om transplantaties mogelijk te maken, maar ook om de vorming van nieuwe DSA te verminderen.