Differentiaaldiagnostische overwegingen bij het fenomeen van Raynaud

Klinische praktijk
H. Wollersheim
Th. Thien
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:385-8

Dames en Heren,

Kenmerkend voor het fenomeen van Raynaud is een vasospasme in de huidvaten van handen en, in afnemende frequentie, voeten, neuspunt en oorlellen. Dit uit zich klinisch in een trifasische, scherp gedemarkeerde wit-blauw-rode verkleuring, die uitgelokt wordt door afkoeling en emoties. In de initiële ischemische fase zijn de vingers vaak pijnlijk of gevoelloos. Later, in het stadium van de reactieve hyperemie treden paresthesieën op.

In de meerderheid der gevallen is er sprake van een primair fenomeen van Raynaud, ook wel ziekte van Raynaud genoemd, dat in lichte tot ernstige mate voorkomt bij 15 tot 20 van de vrouwelijke bevolking in de geslachtsrijpe levensfase.1 Het primaire Raynaudfenomeen is vrijwel altijd onschuldig en zou kunnen berusten op een overgevoeligheid van de vaatwand voor sympathische stimulatie.1 Geruststelling en eenvoudige maatregelen zoals het vermijden van koude, tabak en provocerende medicamenten, met name ?-blokkers en ergotaminederivaten, zijn dan meestal afdoende.

Wanneer…

Auteursinformatie

St. Radboudziekenhuis, Kliniek voor Inwendige Ziekten, Onderafdeling Algemene Interne Geneeskunde, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

H.Wollersheim, assistent-geneeskundige; Th.Thien, internist.

Contact H.Wollersheim

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties