Betere prognose van functionele buikklachten door aandacht voor psychische factoren

To determine the assessment by physicians of psychic factors in patients with functional abdominal complaints, and the relationship between the assessment and the evolution of the abdominal complaints.

Design

Prospective, descriptive.

Setting

Outpatient Clinic Internal Medicine, University Hospital Nijmegen, the Netherlands.

Methods

120 patients with functional abdominal complaints were asked to indicate by questionnaires the severity and meaning of their complaints prior to and at the end of the visits to their internist. Internists were asked how they rated the somatic and non-somatic complaint dimensions in their patients.

Results

Overall, internists perceived the severity and details of the abdominal complaints correctly. Prognostically unfavourable complaint-related cognitions and emotions were perceived less correctly. During the outpatient consulting period, patients' anxiety and somatic attributions diminished, especially when the internist had perceived these aspects correctly. Six months after the first outpatient visit the abdominal complaints of these reassured patients had improved, compared with patients with persistent somatic attributions; the latter made more frequent use of health care services at follow-up (GP visits, drug use).

Conclusion

Systematic exploration of somatic and non-somatic complaint dimensions by physicians could be an important tool in improving the prognosis and diminishing the medical consumption in patients with functional abdominal complaints.

Samenvatting

Doel

Bepalen welke inschatting artsen maken van psychische factoren bij patiënten met functionele buikklachten en de samenhang tussen deze inschatting en het beloop van de buikklachten.

Opzet

Prospectief, beschrijvend.

Plaats

Academisch Ziekenhuis, polikliniek Interne Geneeskunde, Nijmegen.

Methode

Aan 120 patiënten met functionele buikklachten werd door middel van vragenlijsten gevraagd naar de ernst en de betekenis van hun klachten voor en na de bezoeken aan de arts. Bij de artsen werd nagegaan hoe zij de somatische en niet-somatische klachtdimensies bij de patiënt inschatten.

Resultaten

De artsen bleken over het algemeen de ernst en de details van de buikklachten correct waar te nemen. De aanwezigheid van prognostisch ongunstige met de klachten samenhangende opvattingen en emoties werd veel minder correct ingeschat. In de loop van de consultperiode op de polikliniek werden patiënten minder angstig en zij gingen hun klachten minder toeschrijven aan somatische afwijkingen, vooral wanneer de arts deze opvattingen in het eerste consult had onderkend. Een half jaar na het eerste polikliniekbezoek waren de buikklachten van deze gerustgestelde patiënten meer afgenomen dan van patiënten die hardnekkig vasthielden aan een lichamelijke verklaring voor hun klachten; deze laatsten maakten meer gebruik van medische voorzieningen (huisartsbezoek, medicijngebruik).

Conclusie

Systematische exploratie van de niet-somatische klachtdimensies door de arts lijkt van belang voor het verbeteren van de prognose en het verminderen van de medische consumptie bij patiënten met functionele buikklachten.