Wel of geen doorbraak?

Behandeling van patiënten met de ziekte van Alzheimer

Opinie
Rob J. van Marum
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A9494
Abstract

Op 22 juli 2015 werden op de Alzheimer’s Association International Conference in Toronto namens farmaceut Eli Lilly de resultaten gepresenteerd van onderzoek naar effecten van het geneesmiddel solanezumab bij patiënten met lichte ziekte van Alzheimer (MMSE-score: 21-26)(www.alz.org/aaic/releases_2015/wed-7amET.asp).1 De presentatie werd direct door de internationale pers opgepakt. Wie de nieuwssites volgt zou het idee kunnen krijgen dat een nieuw wondermiddel is opgestaan.2,3 Er zijn echter grote vraagtekens te zetten bij de jubelstemming.

De amyloïdhypothese als verklaring voor de ziekte van Alzheimer

De ziekte van Alzheimer kenmerkt zich onder andere door de productie van het eiwit β-amyloïd (Aβ1-42) in de hersenen. Dit eiwit ontstaat als gevolg van een afwijkende splitsing door β- en γ-secretase van het transmembraaneiwit amyloïd-precursorproteïne (APP). De oplosbare Aβ1-42-monomeren die hierdoor ontstaan, clusteren vervolgens tot fibrillaire oligomeren die neurotoxisch zijn. Vervolgens worden amyloïdplaques gevormd, waarvan men veronderstelt dat ze niet toxisch…

Auteursinformatie

Jeroen Bosch Ziekenhuis, afd. Geriatrie, ’s-Hertogenbosch.

Contact Prof.dr. R.J. van Marum, klinisch geriater en klinisch farmacoloog (tevens VUmc, afd. Huisartsgeneeskunde en ouderengeneeskunde, Amsterdam) (r.vanmarum@vumc.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties