‘Maar dat wil ik eigenlijk zelf vertellen!’ Het elfjarige meisje onderbrak, eigenwijs met de armen over elkaar, haar moeder. Ze waren samen op het spreekuur gekomen voor een controle van haar astma. Tot nu toe had haar moeder het voortouw genomen in het gesprek over haar klachten en daar was ik samen met de kinderlongarts volledig in meegegaan. ‘Dat is goed,’ zei ik nu, een tikkeltje verbluft, tegen haar. Ze was zeker mondig genoeg om zelf haar verhaal te doen. ‘Wat wil jij graag hierover zeggen?’ vroeg ik snel erachteraan.
‘Ik puf echt supervaak,’ vertelde het meisje. ‘Kan dat niet minder? Ik heb ook al twee pilletjes.’ Ze had voor haar allergische astma een blauwe, een rode en een paarse puf. Daarnaast had ze nog een tablet tegen hooikoorts en een tablet om vernauwing van de luchtwegen tegen te gaan. Voor een kind een behoorlijke lijst aan medicatie. Na even puzzelen kwamen we met het omzetten van losse puffers naar combinatiepreparaten al een heel eind. Ook kon er, doordat de astma goed onder controle was, een pil van af. Als het meisje dit niet zelf had benoemd, hadden we waarschijnlijk niet zoveel in de medicatie gesneden.
Voor een kind had ze een behoorlijke lijst aan medicatie
Luisteren we wel goed genoeg naar de wensen van kinderen? En hoe beslis je hierover goed samen? Nieuwgierig geworden besloot ik na afloop van de poli te vragen hoe de kinderlongarts hiermee omging. ‘Vragen jullie altijd naar de wensen van de kinderen? En stellen jullie de behandeling daarop bij?’ Ik kon me wel voorstellen dat het bij kinderen die zieker of jonger zijn dan dit mondige elfjarige meisje, lastiger is om de behandeling met een paar simpele aanpassingen meer op hun wensen af te stemmen.
‘We proberen altijd kinderen zelf aan het woord te laten en te luisteren naar wat zij vinden,’ antwoordde de kinderlongarts. ‘Nu kunnen we daar nog steeds stappen in maken, zoals je ziet. Het helpt wel erg goed.’
En dat het goed werkte bleek toen we haar later nog een keer spraken. ‘Ik hoef niet meer halverwege te stoppen met rennen én ik vergeet nu minder vaak te puffen!’ Ook vonden het meisje en de moeder het een goede beslissing om de hoeveelheid medicatie te verminderen. Misschien dat we toch vaker kinderen het woord moeten geven?
Katinka Gerrits (24) is geneeskundestudent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en loopt op dit moment haar coschappen in het VUmc.