‘Bij het 22q11-deletiesyndroom ontbreekt een stukje van chromosoom 22’, ratel ik tegen de student verpleegkunde, terwijl we naar onze patiënt lopen. Ik ben net begonnen aan mijn gynaecologiestage, en deze week in het IPE-blok begonnen. IPE is ‘interprofessional education’: studenten van verschillende professies werken samen en leren van elkaar. Het doel van IPE is mij niet helemaal duidelijk, maar mijn gezonde scepticisme zegt me dat dit de zoveelste onderwijskundige exoot is, bedacht door een groepje onderwijskundigen tijdens hun jaarlijkse heidag. Theoretisch goed doordacht, maar in de praktijk nutteloos. Omdat ik zoveel mogelijk uit de stage wil halen besluit ik mijn cynisme over IPE opzij te zetten en me te richten op mijn leerdoelen, zo goed als dat kan binnen IPE uiteraard.
‘Het gesprek van de student verpleegkunde verloopt veel natuurlijker’
Het plan voor deze week is simpel: de studente verpleegkunde voert in de ochtend de controles uit, draagt haar bevindingen over aan mij, waarna ik in de loop van de ochtend aan de hand van deze overdracht visite loop. Ik besluit vandaag om met haar mee te gaan voor de controles. Terwijl ze inlogt op de COW som ik de mogelijke aandoeningen op die bij het 22q11-deletiesyndroom kunnen horen.
We stappen de kamer van de moeder en het kindje binnen. Terwijl ik over de rand van het kinderbedje kijk om mijn theoretische kennis te staven met de praktijk, begint de verpleegkundestudent het gesprek. Een simpele ‘Hoe gaat het mevrouw?’ is genoeg om een geanimeerd gesprek te starten over borstvoeding, harde buiken, bloedverlies en over emoties die spontaan de overhand nemen. Als een houten klaas sta ik in de hoek van de kamer. In mijn hand heb ik het lijstje met vragen opgesteld volgens ALECOBO, klaar om ze staccato af te werken.
Het gesprek van de student verpleegkunde verloopt veel natuurlijker en geeft in deze situatie veel meer informatie dan ik met mijn lijstje vragen voor elkaar had kunnen krijgen. Ze pakt het kind op, en voert een lichamelijk onderzoek uit. Binnen een paar minuten heeft ze de hartslag, ademfrequentie en andere bevindingen in de COW gezet. Het wordt me al snel duidelijk dat ik deze week veel ga leren van haar. Het IPE-blok wordt de meest leerzame week van de stage. Het kind blijkt een kerngezond meisje te zijn en ik herken geen kenmerkende eigenschappen van het 22q11-deletiesyndroom.
Theoretisch had ik mij goed voorbereid, maar in de praktijk ben ik nog nutteloos; wie had dat gedacht!
Hinke Schokker is natuurkundige en gepromoveerd in de nanofotonica. In 2021 is ze begonnen met haar premaster geneeskunde. Op dit moment loopt ze stage in het UMCG.