Feestrede bij de viering van het 150-jarig jubileum van de Vereniging Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde

Perspectief
J.C. Kennedy
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:425-32
Abstract

Het is een grote eer voor mij om hier te mogen spreken ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (NTvG). Ik ben mij er wel van bewust dat ik hier sta als buitenstaander, als historicus, en dat ik in de voetsporen treed van oratoren die hun sporen hadden verdiend op het terrein van de geneeskunde en u tijdens andere mijlpalen in de geschiedenis van dit tijdschrift toespraken (figuur 1). Ik ben de professie van medicus het meest genaderd toen mijn dochter werd geboren in de staat Indiana in de VS. Het geluk wilde dat mijn vrouw Nederlandse is en het kind thuis geboren wilde laten worden, hoewel de wet van Indiana vroedvrouwen verbiedt hun werk aan huis te doen – een van die ‘moderne’ wetten die uit naam van de veiligheid alle geboorten in het ziekenhuis willen laten plaatsvinden. Via via kwamen wij…

Auteursinformatie

Vrije Universiteit, Faculteit der Letteren, afd. Geschiedenis, De Boelelaan 1105, 1081 HV Amsterdam.

Contact Hr.prof.dr.J.C.Kennedy, hoogleraar Nieuwste Geschiedenis (jc.kennedy@let.vu.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Nijmegen, januari 2007,

Ik was zeer blij verrast om te zien en te lezen hoe het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (NTvG) zijn 150-jarig jubileum invulling heeft gegeven. Het Jubileumnummer voor deze gelegenheid (2007:1-104) heb ik verslonden en de later gepubliceerde feestrede van prof.dr.J.C.Kennedy (2007:425-32) heeft mij weer een gevoel van hoop gegeven en de overtuiging dat er licht gloort aan het einde van de tunnel. De besproken onderwerpen raken de kern van ons vak en de toekomst ervan: blijven we navelstaren of worden we artsen met tevens een maatschappelijke missie? Ik ben ervan overtuigd dat deze vraag vele collega’s heeft geraakt.

Ik lees het NTvG wekelijks, maar zonder veel passie; ik beschouw het als een steeds terugkerende opgaaf om te lezen wat er voor mij als huisarts aan zinvols in staat. Het blad bevat veel mooi opgezette wetenschappelijke onderzoeken, maar geeft betrekkelijk weinig blijk van maatschappelijk engagement.

Ik hoop dat het NTvG de weg die met het Jubileumnummer en de feestspeech is ingeslagen zal vervolgen en zo bij de abonnees meer passie zal losmaken voor maatschappelijke vraagstukken met een medische dimensie. Mijns inziens zal dit tevens een wederopbloei van het NTvG betekenen.

S.F. Berntsen
De
hoofdredactie

Amsterdam, februari 2007,

De hoofdredactie bedankt collega Berntsen voor het compliment betreffende het Jubileumnummer van het Tijdschrift. Dit compliment speelt zij overigens graag door aan de gastredacteuren, W.Köhler en H.van Maanen. Weliswaar is de inhoud van dit nummer door de hoofdredactie en beide journalisten gezamenlijk vastgesteld, maar voor de uitvoering hebben alleen de journalisten zorg gedragen en derhalve komt alle lof hun toe.

Voor de maatschappelijke betrokkenheid van het Tijdschrift is de hoofdredactie uiteraard volledig verantwoordelijk. Zij neemt Berntsens woorden ter harte, maar tekent erbij aan dat degelijkheid en betrouwbaarheid nu eenmaal de sterke punten van het NTvG zijn. Het Tijdschrift wordt wel vergeleken met een tanker; die verandert niet snel van koers. Maar ook een tanker kan zeker bijgestuurd worden. De hoofdredactie heeft de boodschap van prof.dr.J.C.Kennedy goed begrepen en zal maatschappelijke thema’s niet schuwen. Er is echter geen rigoureuze ommezwaai te verwachten. Het zwaartepunt van het Tijdschrift blijft de verspreiding van medisch-wetenschappelijke informatie voor alle artsen in Nederland, ongeacht hun specialisatie.

De hoofdredactie