Zuigelingen die vaak huilen: frequentie en aanpak van dit probleem in de huisartspraktijk

To determine how frequently general practitioners (GPs) are consulted because of excessively crying infants and how such infants are managed.

Setting

A stratified sample of 103 GP practices throughout The Netherlands.

Design

Descriptive.

Method

161 GPs from 103 practices for one year (in four groups, each for three months) recorded all their contacts with patients as a part of the National Study of Diseases and Items of Service in General Practice, conducted by the Netherlands Institute for Primary Health Care Research. An inventory was made of the infants who fulfilled the criteria of the ‘colic syndrome’ as to age, symptomatology and diagnosis.

Results

Of the infants seen by the GPs, 10 displayed symptoms of excessive crying, colic or restlessness. In over one-third of this group a colic-like diagnosis was made; of the children from zero to four months this proportion was two-thirds. The probability of a child in the age group of 0 to 4 months being seen by the GP with colic-like symptoms and diagnosis amounted to 7.1 (cumulative incidence). The majority of the GPs were certain of their (mostly somatic) diagnoses. The GPs were consulted more often about these children, apart from the colic problem, than about their contemporaries, the difference being statistically significant. In only 30 of the cases did the GPs prescribe medication or a diet, or made a referral.

Samenvatting

Doel

Nagegaan werd hoe frequent huisartsen geconfronteerd worden met vaak huilende zuigelingen en welk beleid hierbij gevoerd wordt.

Plaats

Een gestratificeerde steekproef van 103 huisartspraktijken verspreid door Nederland.

Opzet

Descriptief.

Methode

Gedurende 1 jaar registreerden 161 huisartsen uit 103 praktijken (in 4 groepen, elk gedurende 3 maanden) al hun contacten met patiënten in het kader van de Nationale Studie naar Ziekten en Verrichtingen in de Huisartspraktijk, uitgevoerd door het Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Eerstelijnsgezondheidszorg. Er werd een inventarisatie gemaakt van de zuigelingen die qua leeftijd, klacht èn diagnose pasten in wat genoemd werd ‘koliekbeeld’.

Resultaten

Van de zuigelingen die door de huisarts werden gezien, had 10 klachten van excessief huilen, koliek of rusteloosheid. Bij ruim een derde van deze groep werd een koliekachtige diagnose gesteld; bij kinderen van nul tot vier maanden was dit twee derde. De kans dat een kind in de leeftijdsperiode van 0 tot 4 maanden met koliekachtige klacht en diagnose door de huisarts werd gezien, was 7,1 (cumulatie ve incidentie). De huisartsen waren grotendeels zeker van hun (overwegend somatische) diagnose. Voor deze kinderen werd, afgezien van het koliekprobleem, statistisch significant vaker een beroep op de huisarts gedaan dan voor leeftijdsgenoten. Het beleid was terughoudend: bij 30 van de patiënten was er een interveniërend beleid, zoals het voorschrijven van dieet of medicatie, of verwijzing naar een andere discipline.