Zijn maagzuurremmers wederom de boosdoeners?

Waarom dit onderzoek?

Antibioticaresistentie vormt een toenemende bedreiging voor de volksgezondheid. Van maagzuurremmers is bekend dat ze het darmmicrobioom verstoren, maar of deze middelen ook het risico op intestinale kolonisatie met bijzonder resistente micro-organismen (BRMO) verhogen, is nog onduidelijk.

Onderzoeksvraag

Geeft behandeling met maagzuurremmers een verhoogd risico op intestinale kolonisatie met BRMO?

Hoe werd dit onderzocht?

De onderzoekers verrichtten een systematische review en meta-analyse aan de hand van de PRISMA- en MOOSE-richtlijnen. Studies werden geselecteerd wanneer ze de relatie tussen maagzuurremming en het risico op BRMO-kolonisatie beschreven. Urineweginfecties werden beschouwd als een proxy voor rectaal dragerschap. Alleen studies met voldoende gegevens om oddsratio’s te berekenen werden geïncludeerd. Onderzoeken die zich tot Clostridium difficile-infecties beperkten, werden geëxcludeerd. Voor de primaire meta-analyse werden alleen de studies gebruikt waarin voor potentiële confounders gecorrigeerd werd. De onderzoekers verrichtten verschillende subgroepanalyses, waaronder een analyse naar type maagzuurremmer.

Belangrijkste resultaten

Uit de primaire meta-analyse van 12 onderzoeken met 22.305 patiënten bleek maagzuurremming het risico op dragerschap van Enterobacteriaceae en vancomycine-resistente enterokokken te verhogen (oddsratio (OR): 1,74; 95%-BI: 1,40-2,16; I²: 68%). Dit resultaat kwam overeen met dat van een secundaire meta-analyse van alle 26 geïncludeerde observationele onderzoeken met 29.382 patiënten (OR: 1,70; 95%-BI: 1,44-1,99; I²: 54%). Er waren geen RCT’s die aan de selectiecriteria voldeden. Ook na verschillende sensitiviteitsanalyses bleven de resultaten statistisch significant. Van alle geïncludeerde onderzoeken beperkten 17 zich tot protonpompremmers en 4 tot H₂-receptorantagonisten. Uit subgroepanalyses bleek dat behandeling met protonpompremmers het risico op BRMO-kolonisatie wel verhoogde (OR: 1,81; 95%-BI: 1,52-2,16; I²: 33%), maar behandeling met H₂-receptorantagisten niet (OR: 1,33; 95%-BI: 0,86-2,08; I²: 15%).