Zidovudinebehandeling en transfusiebehoefte bij patiënten met AIDS

– The treatment of AIDS patients with zidovudine extends their survival time. However, hematological side effects frequently require a reduction of the dosage and the administration of blood transfusions. We reviewed the history of zidovudine treatment and blood transfusions for 27 patients with AIDS treated in the University Hospital Utrecht between July 1st, 1987 and July 1st, 1990. The initial dosage of zidovudine was 1000-1200 mg daily orally. Two months after the initiation of the therapy, 48 of the patients required a reduction of the zidovudine dosage. This percentage had increased to 85 after 12 months since the start of the therapy. During this period, 26 of the patients received blood transfusions. The zidovudine dosage was on the average of 480 mg per day after reduction. One year after the start of the therapy, 81 of the patients were still alive, and after 1½ years this percentage was 68. In our study the proportion of patients undergoing a reduction of the zidovudine dosage was high in comparison with data reported in the literature. However, the need for blood transfusions was clearly lower. The survival percentages after 1 and 1½ years were about the same as reported in other studies. Therefore, we conclude that an early reduction of the zidovudine dosage and resulting low total dosage were effective and resulted in a decreased need for blood transfusions.

Samenvatting

De behandeling van AIDS-patiënten met zidovudine leidt tot een verbetering van de overlevingstijd. Door de hematologische bijwerkingen van het middel zijn echter dosisreductie en ondersteunende behandeling met bloedtransfusies vaak nodig. In een retrospectief onderzoek werden het zidovudinegebruik en de transfusiebehoefte geanalyseerd bij 27 AIDS-patiënten, die in de periode tussen 1 juli 1987 en 1 juli 1990 in het Academisch Ziekenhuis Utrecht werden behandeld. De aanvangsdosering van zidovudine was 1000-1200 mg per dag per os. Na 2 maanden therapie had 48 van de patiënten minstens één dosisreductie ondergaan, 1 jaar na aanvang was dat bij 85 het geval. Na 1 jaar behandeling had 26 van de patiënten een bloedtransfusie gekregen. De gemiddelde dosering na dosisreductie was 480 mg per dag. Toen 1 jaar was verstreken nadat de diagnose was gesteld en de behandeling met zidovudine gestart, was 81 van de patiënten in leven; na 1,5 jaar was dat 68. In vergelijking met literatuurgegevens is in de onderzochte patiëntengroep het percentage patiënten met dosisreductie hoog; de bloedtransfusiebehoefte is echter aanzienlijk lager. De overlevingstijden na 1 en 1,5 jaar zijn vergelijkbaar met die welke in andere onderzoeken zijn gemeld. Vroegtijdige reductie van de zidovudinedosering met daardoor gemiddeld een lagere dosering dan op dit moment geadviseerd wordt voor de behandeling van patiënten met AIDS, lijkt derhalve effectief te zijn en tot een geringere transfusiebehoefte te leiden.