De medische cinematografie begint al voor de officiële geboorte van de film in 1895, met het vastleggen van bewegingen op losstaande plaatjes. Deze techniek – denk aan het bekende galopperende paard – werd verfijnd door Albert Londe, de fotograaf van Charcot. Hij bouwde een 12-lens-camera waarmee hij Charcots patiënten in de Parijse Salpêtrière vastlegde. Fotografie was net als de thermometer een wetenschappelijk instrument.
Al snel gingen artsen ook de film voor wetenschappelijke en educatieve doelen gebruiken. Al in 1898 maakte de Parijse chirurg Eugène Louis Doyen opnames van zijn operaties. Het bezorgde de medische film echter geen goede naam, omdat…
Artikelinformatie
In print verschenen in
week 47 2012
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:B876
Vakgebied
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Reacties