Verworven hypopituïtarisme bij volwassenen; diagnostiek en optimalisatie van substitutietherapie

Klinische praktijk
W.W. de Herder
A.J. van der Lely
S.W.J. Lamberts
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1996;140:1432-6

Zie ook de artikelen op bl. 1429, 1436, 1441, 1445, 1449 en 1455.

De hypothalamus-hypofysevoorkwab-doelwitorgaan-assen zijn nauwkeurig afgestelde regelsystemen. De hypofysaire hormonale secretie wordt meestal gestimuleerd en in een enkel geval geremd door hypothalame hormonen. Vervolgens stimuleren de hypofysaire hormonen weer specifieke endocriene en soms niet-endocriene doelwitorganen elders in het lichaam. De hormonen welke door de endocriene klieren uitgescheiden worden, remmen de hypothalame of hypofysaire secretie via negatieve terugkoppelingsmechanismen.

Hormonale deficiënties kunnen primair of secundair zijn. Primair houdt in dat het doelwitorgaan is uitgevallen, secundair houdt in dat het stimulerende hypofysaire hormoon is uitgevallen, waardoor in tweede instantie het doelwitorgaan ook uitvalt. Hypofysaire hormonale deficiëntie kan enerzijds het gevolg zijn van deficiëntie van het regulerende hypothalame hormoon en anderzijds berusten op een intrinsieke hypofysaire afwijking.

Hypopituïtarisme kan partieel of volledig zijn. De klinische manifestaties variëren, afhankelijk van de ernst en de uitgebreidheid van de hypofysaire uitval.12

In…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, afd. Interne Geneeskunde III, Dr. Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam.

Dr.W.W.de Herder, dr.A.J.van der Lely en prof.dr.S.W.J.Lamberts, internisten.

Contact dr.W.W.de Herder

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties