Vermoedelijke potentiëring van fenprocoumon door claritromycine en roxitromycine

– Two patients, a woman of 70 and a man of 75 years old, who were using phenprocoumon chronically, and were monitored by a regional thrombosis service, received a macrolide antibiotic, clarithromycin and roxithromycin respectively, for an airway infection. Both patients developed a serious increase in hypocoagulability, requiring administration of phytomenadione and temporary decreases in phenprocoumon dose. There were no bleeding complications. After the antibiotics were discontinued, the original dosage of phenprocoumon was needed again. It is suggested that in these patients the macrolide antibiotics may have potentiated the effect of phenprocoumon, perhaps as a result of inhibition of phenprocoumon transformation by liver enzymes. In patients receiving chronic treatment with phenprocoumon, coagulation parameters should be regularly checked if they are given a macrolide antibiotic such as clarithromycin, roxithromycin or erythromycin.

Samenvatting

Bij twee patiënten, een vrouw van 70 en een man van 75 jaar, die onder controle van een trombosedienst werden behandeld met fenprocoumon, ontstond een sterke verlenging van de trombotestwaarde (tot meer dan 300 s) nadat zij tevens een macrolide-antibioticum (respectievelijk claritromycine en roxitromycine) hadden gekregen wegens een luchtweginfectie. Tijdelijk werd fytomenadion toegediend en werd de dosering fenprocoumon verlaagd. Nadat het gebruik van het antibioticum was beëindigd, moest de dosis fenprocoumon weer worden verhoogd tot de oorspronkelijke hoeveelheid. Er deden zich geen bloedingscomplicaties voor. Wellicht werd door de antibiotica de tranformatie van fenprocoumon door de lever geremd. Wanneer macrolide-antibiotica zoals claritromycine, roxitromycine of erytromycine worden gebruikt door een patiënt die tevens met een cumarinederivaat wordt behandeld, is verscherpte controle van de stollingsvariabelen nodig.