Verhoogde concentratie C-reactief proteïne is risicofactor voor cardiovasculair lijden

Het is erg moeilijk om te voorspellen of iemand een cardiovasculaire aandoening zal krijgen of niet. Traditionele risicofactoren, zoals cholesterolgehalte en bloeddruk, leveren hiervoor te weinig informatie. Gezien het grote belang van ontstekingsactivatie bij onder andere plaquedestabilisatie, vindt reeds vele jaren onderzoek plaats van inflammatoire markers om het risico op cardiovasculair lijden te bepalen. Dit onderzoek heeft aangetoond dat een verhoogde concentratie C-reactief proteïne (CRP) een slechte uitkomst voorspelt bij patiënten met acuut coronair syndroom. Ook is aangetoond dat een verhoogde CRP-waarde bij gezonde personen een hoger risico op hart- en vaatziekten met zich meebrengt. In het onderhavige onderzoek is gekeken in hoeverre de CRP-concentratie tevens van prognostisch belang is bij stabiel coronairlijden. Bij 3771 personen uit de ‘Prevention of events with angiotensin-converting enzyme inhibition’(PEACE)-trial, die allen stabiel coronarialijden hadden, werd de CRP-concentratie bepaald, naast de traditionele risicofactoren. Aan het begin van het onderzoek bedroeg bij 1168 (31) van hen de CRP-concentratie  3 mg/l.1

Een hogere CRP-concentratie aan het begin van het onderzoek was geassocieerd met klassieke risicofactoren, zoals hypertensie, roken, diabetes, een hoge cholesterolwaarde en obesitas. Volgens het cox-‘proportional hazards’-model hadden patiënten met een CRP-concentratie van 1 tot 3 mg/l en patiënten met een CRP-concentratie > 3 mg/l een verhoogd risico op cardiovasculair lijden (hartinfarct, herseninfarct) of dood van respectievelijk 57 en 78 in vergelijking tot patiënten met een CRP-concentratie

Concluderend wordt in dit artikel bevestigd dat een verhoogde CRP-concentratie een duidelijk voorspellende waarde heeft voor hartfalen, andere cardiovasculaire aandoeningen en diabetes. Er zijn echter nog geen geneesmiddelen beschikbaar die de CRP-concentratie selectief kunnen verlagen. Tot die tijd kan bij patiënten bij wie de CRP-concentratie ondanks therapie verhoogd blijft, overwogen worden om additionele behandeling toe te passen. Opgemerkt moet worden dat het toevoegen van CRP aan de klassieke risicofactoren minimale tot geen additionele waarde heeft als dit getoetst wordt met behulp van de ‘receiver-operator-curve’-(ROC)-methode. Derhalve lijkt een routinematige toepassing van de CRP-meting in de klinische praktijk vooralsnog niet onomstreden.