Vergiftiging door ethyleenglycol

Klinische praktijk
J.H. Zwaveling
B. Sangster
A. van Dijk
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1988;132:485-9

Ethyleenglycol is een kleur- en geurloze vloeistof met een aangename zoete smaak. Omdat het goed mengbaar is met water en een laag vriespunt heeft, wordt ethyleenglycol veelvuldig toegepast in koelvloeistoffen voor verbrandingsmotoren, remvloeistoffen en als autoruitontdooier. Chemisch behoort de stof tot de glycolen. Diëthyleenglycol, een chemisch verwante verbinding, kwam in 1985 sterk in de belangstelling omdat het gebruikt werd als illegaal zoetmiddel voor wijn.1

Accidentele ingestie van ethyleenglycol door kinderen komt herhaaldelijk voor, hetgeen waarschijnlijk verband houdt met de prettige smaak van de stof en de toepassing in en rond het huis. In 1986 werd het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne 22 maal geraadpleegd in verband met ingestie van ethyleenglycol; in 10 gevallen betrof het kinderen jonger dan 13 jaar.2 Omdat ethyleenglycol en ethanol gedeeltelijk dezelfde werking op het centrale zenuwstelsel hebben, komt intentionele ingestie van ethyleenglycol relatief veel voor bij alcoholisten…

Auteursinformatie

Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne, Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum, Postbus 1, 3720 BA Bilthoven en Academisch Ziekenhuis, afd. Reanimatie en Klinische Toxicologie, Utrecht.

J.H.Zwaveling en prof.dr.B.Sangster, internisten.

Academisch Ziekenhuis, Utrecht.

A.van Dijk, ziekenhuisapotheker.

Contact J.H. Zwaveling

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties