Van gen naar ziekte; mutaties in het WFS1-gen als oorzaak van juveniele type-1-diabetes mellitus met opticusatrofie (Wolfram-syndroom)

Klinische praktijk
R.J.E. Pennings
L.D. Dikkeschei
C.W.R.J. Cremers
J.M.W. van den Ouweland
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2002;146:985-7
Abstract

Inleiding

de ziekte

Het Wolfram-syndroom is een progressieve neurodegeneratieve afwijking, die voor het eerst werd beschreven in 1938 door Wolfram en Wagener.1 Het is een autosomaal recessief overervende aandoening, waarbij in ongeveer 25 van de betreffende families consanguïniteit voorkomt.2 De diagnostische minimumcriteria zijn juveniele insulineafhankelijke diabetes mellitus en opticusatrofie. Deze kenmerken manifesteren zich meestal in het eerste decennium. In het tweede decennium wordt bij veel van de aangedane personen ook centrale (hypothalame) diabetes insipidus (73) en slechthorendheid van de hoge tonen (62) gevonden.3 Een gangbaar acroniem is ‘DIDMOAD-syndroom’ (‘diabetes insipidus, diabetes mellitus, opticusatrofie en doofheid’). Additionele ziektekenmerken die in latere decennia kunnen optreden zijn: dilatatie van de urinewegen (58), neurologische complicaties (cerebellaire ataxie en/of myoclonus in 62 van de gevallen), gastro-intestinale motiliteitsstoornissen (24) en primaire gonadale atrofie (70).3 Uiteenlopende psychiatrische stoornissen komen bij ongeveer 60 van de patiënten op volwassen leeftijd voor; 25 van deze patiënten…

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, afd. KNO-heelkunde, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

R.J.E.Pennings, assistent-geneeskundige; prof.dr.C.W.R.J.Cremers, kno-arts.

Isala Klinieken, locatie Weezenlanden, Klinisch-Chemisch Laboratorium, Zwolle.

Dr.L.D.Dikkeschei en dr.J.M.W.van den Ouweland, klinisch chemici.

Contact R.J.E.Pennings (r.pennings@kno.azn.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties